Eat Run Love - 58. Bölüm

Geçtiğimiz yıllarda, Song Mingmei'nin yaptığı her seçim doğru çıkmıştı.

---

Ding Zhitong onun dediklerinin yanlış olmadığını biliyordu; sadece çocuklarının uluslararası okulda okumasından değil, sınıflarında çok sayıda Çinli-yabancı çiftin çocuğunun olmasından da. En önemlisi, geçtiğimiz yıllarda Song Mingmei’nin yaptığı her tercih hep doğru çıkmıştı.

2009’da, Wall Street’in en çöküş yaşadığı dönemde, Song Mingmei büyük bir zarfla ülkeye dönmüş ve Hong Kong’da bir yatırım bankasında iş bulmuştu.

O dönemde Deng Boting’in kurduğu “MoQi” piyasaya çıkalı bir yıl olmuştu. Birkaç sosyal oyun sayesinde on milyon kullanıcıya ulaşmışlardı.

Song Mingmei de bu platformda küçük çaplı bir internet fenomeniydi. “Çiçek Sokakta Mingmei” adlı bir köşe yazısı açmış, yatırım dünyasına dair birçok yazı yazmış, iş ve staj tavsiyeleri paylaşmıştı. Üstüne bir de onun üniversite ve finans çevresindeki bağlantıları sayesinde, MoQi’nin hem kullanıcı sayısı hem içerik kalitesi epey artmıştı.

O zamanlar bile KOL’ların (kanaat önderlerinin) yeni trend olacağını cesurca öngörmüştü ve kendi farklılığını finans kökenine dayandırmıştı.

Ama bu tür içerikleri internette yazan tek kişi o değildi. İsmi duyulunca, kaçınılmaz olarak bazı polemiklere de girdi. Kendisi tartışmasa bile, hayranların yaptığı alıntılar yüzünden gerginlik çıkıyordu.

O yıl, bir forumda “Finans Dünyası'ndaki herkesle yatan, finansal özgürlüğünü ilan etmiş Bayan Qian” adlı biri türemişti. Hayranları, bu kişinin gerçek olup olmadığını Song Mingmei’ye sordu.

Song Mingmei birkaç yazısını okudu ve içindeki temel bilgi hatalarını listeledi.

Mesela Bayan Qian üniversitedeyken borsadan 100 bin yuanla başlayıp neredeyse 100 milyona çıkardığını iddia ediyordu. Ama o yıllarda Şanghay Endeksi 6000’den 2500’e düşmüştü; böyle bir getiri elde etme ihtimali neydi?

Bir de sözde her gün Bridgewater raporlarını okuduğunu söylüyordu. Ama Amerika’da yatırım yapmış biri bilir ki, Bridgewater'ın raporları o kadar gizlidir ki firmanın kendi çalışanları bile her gün erişemez.

Bu olaydan sonra Bayan Qian da ona laf çarpmış, “Bazı insanlar başkasının başarısını çekemez, uğraşıp didinip insanların yazılarını inceliyorlar oysa kendileri giriş seviyesi bir iş yapıyorlar ama kalkmış millete akıl veriyorlar.” demişti.

Song Mingmei buna şöyle cevap verdi. “Evet, yatırım bankasındaki pozisyonum yüksek değil ama daha 24 yaşındayım.”

Karşı taraf hemen cevapladı. “Kusura bakma abla, ben 22’yim.”

Bu “abla” lafı Song Mingmei’yi neredeyse kan kusturmuştu.

Ding Zhitong okyanus ötesinden onu teselli etmişti. “Üzülmen doğal, çünkü sen gerçeksin, karşı tarafsa bir sahte kimlik. Arkasında kim var, kadın mı erkek mi belli değil. Sen ise etten kemikten birisin, onlarla nasıl başa çıkabilirsin ki?”

Song Mingmei de düşündü, haklıydı. Ama yine de çok alaycı bulmuştu. O karakterin üzerinde pek çok anahtar etiket vardı: finansal özgürlük, finans çevresindeki erkeklerle ilişki, güzel kadın, 22 yaşında. Yazıların çocukça tarzına bakılırsa belki sadece “22 yaşında” kısmı gerçekti ama asıl insanı vuran da o olmuştu. Gerçekten de yaşı yüzünden darbe yemişti — ne kadar aptalcaydı.

Tam da bu dönemde, Deng Boting şirketini halka arz etmeyi hayal etmeye başlamıştı ama işler o kadar kolay gitmemişti.

“MoQi”nin adını andıran bir alan adı, başka biri tarafından tescillenmiş ve neredeyse birebir aynı bir sahte site yapılmıştı. Bu site çok sayıda kullanıcıyı ve trafiği çalmıştı. Deng Bey sonunda mahkemeye başvurmak zorunda kaldı. Avukatlar araştırınca, sitenin arkasında büyük bir internet şirketi olduğu, daha önce kendisine satın alma teklifi getirdikleri ama reddedildikleri ortaya çıktı.

Dava açık bir şekilde MoQi lehine sonuçlandı ama karşı taraf son ana kadar itiraz hakkını kullandı ve dava temyize taşındı. Avukatların tahminine göre tüm süreç iki yılı bulacaktı ve sonunda kazanılacak tazminat sadece birkaç yüz bin yuan olabilirdi. Oysa o iki yıl mobil uygulama geliştirmeye ayrılmalıydı. Küçük bir şirketin her şeyi yetiştirmesi zordur; tek bir alan adı, tek bir dava bile şirketi çökertmeye yeterdi.

Deng Boting ne yapacağını bilemiyordu; öfke ve çaresizlik içinde her gece uykusuz kalıyor, sonunda yorgunluktan astım krizleri geçiriyordu. Sonunda Song Mingmei kararlı bir adım attı, işinden istifa etti, köşe yazısını da bırakıp onunla birlikte dava sürecini yürütmek üzere geri döndü.

Ding Zhitong bu olayın ne kadar ironik olduğunu düşündükçe kendini tutamıyordu. Büyük grup şirketinin zaten bir sosyal medya sitesi vardı ve başından beri amacı “Moqi”yi satın alarak rakibini ortadan kaldırmak ve Çin'de bir numara olmaktı. Song Mingmei davayla ilgili gelişmeleri anlattıkça, Ding Zhitong her seferinde söylenmeden edemiyordu: “Dünyada bu kadar aşağılık rekabet yöntemleri olabileceğine inanamıyorum!”

Song Mingmei ise tersine ona gülerek şöyle diyordu: “Sen de bir finansal kriz yaşadın, hâlâ dünyada aşağılık olmayan kapitalist olduğuna inanıyor musun?”

Ding Zhitong’un cevabı yoktu. Gerçekten de öyleydi.

O zamanlar, dava dışı uzlaşma “Moqi” için en iyi seçenekti.

Song Mingmei, Deng Boting’e müzakerelerde eşlik etti, şirket değerlemesinden sözleşme maddelerine kadar her ayrıntıyı tek tek incelediler. Süreç uzun sürdü ama sonunda bir sonuca ulaşıldı.

Grup şirketi “Moqi”yi satın aldı, sahte ve gerçek siteler birleştirildi. Deng, şirkette üst düzey yönetici oldu, büyük miktarda para ve hisse opsiyonu aldı.

Aynı yıl içinde, Song Mingmei Deng Boting’in evlenme teklifini kabul etti.

O gün, Ding Zhitong’a görüntülü arama yaptı ve “Gelip bana nedime olmalısın.” dedi.

Ding Zhitong ona bakıp cevapladı. “Düğününe mutlaka geleceğim ama nedime olamam, unuttun mu?”

Song Mingmei ise “Seninki sayılmaz.” dedi. 

“Evlilik denen şeyin sayılıp sayılmayacak bir yanı mı var? Bir gün bile evli kalmak evliliktir,” diye acı acı gülümsedi Ding Zhitong.

Song Mingmei, “Peki ben ne yapayım?” diye mantıklı açıklamalar yapmaya çalıştı. “Arkadaşım çok ama nedime olabilecek kadar yakın olan tek kişi sensin. Ben o ayrıntılara takılmam.”

Ding Zhitong ona baktı. "Ama ben takılıyorum. Madem evleneceksin, bunu hakkıyla yapmalısın.” Kendi içinde tamamlamadığı bir cümle daha vardı: Benim gibi olmasın.

Sonrasında gerçekten de Şanghay’a dönüp epey masraflı olan düğüne katıldı.

O zaman yıl 2010 Ekim ayıydı. Gökyüzü masmavi, çimenler yemyeşildi. Song Mingmei’nin gelinliği göz alıcı bir Valentino’ydı, nedime ise aileden bekar bir genç kızdı.

Düğünde biri sordu. “Deng Bey nasıl evlenme teklif etti?”

Deng utandı, yüzü kıpkırmızı oldu.

Song Mingmei araya girdi. “Başta bana %10 hisse verdi sonra vazgeçemedi, bari evleneyim dedi.”

Başka biri sordu. “Peki sen neden kabul ettin?”

Song Mingmei güldü. “Çünkü geri kalan %90’dan da vazgeçemedim.”

Herkes kahkahalara boğuldu.

Ding Zhitong aşağıdan onları izlerken, birden o geceyi hatırladı — Queen’s’teki kiralık evde, Song Mingmei ona şöyle demişti: “Çoğu insan hayatı boyunca gerçek aşkla hiç karşılaşmaz. Sonunda sadece yalnız ölme korkusuyla rastgele birini bulup karşılıklı beslenirler.”

Bir an duraksadı. Sahnedeki sözler şaka mıydı yoksa ciddi miydi, emin olamadı.

Çok geçmeden yeni bir haber yayıldı. Grup şirketi, altındaki birkaç siteyi birleştirip paketleyerek ABD’de halka arz etmeye hazırlanıyordu. Bu da Deng çiftinin zamanlamayı ne kadar doğru yakaladığını kanıtlıyordu.

Ama güzel şeyler hep aksiliklerle gelir. Bian Jieming’in halka arz etmeye çalıştığı “Yi Neng Environmental” adlı şirket o yıl kısa pozisyona konu oldu. Satılması şiddetle tavsiye edildi ve sadece 23 gün sonra borsadan çıkarıldı.

Bu olay büyük yankı uyandırdı. Peş peşe çıkan raporlar, 2000’li yılların başından itibaren Bian gibi kişilerin Çin ile ABD arasında bağlantılar kurarak pek çok şirketin halka arzını sağlamış ve bundan büyük servetler kazanmış olduğunu ortaya koyuyordu. Şimdi ise bu şirketlerin foyası birer birer ortaya çıkıyordu: hurda makineler, boş fabrikalar, çalışmayan kamyonlar...

Bir süre sonra Çin menşeli hisselere karşı short (kısa) pozisyon almak adeta moda haline geldi. Pek çok Çin şirketinin halka arz ve birleşme projeleri ertelendi veya iptal edildi. Bunların arasında Deng’in çalıştığı şirket de vardı.

Ama Bian Jieming kendi yolunda mutlu mesut devam etti. Wall Street’te hâlâ Çin uzmanı olarak çalışıyordu, yeni bir lüks villa satın almıştı ve Guan Wenyuan’la da evlenmişti.

Ding Zhitong bir gün Facebook’ta düğün fotoğraflarını gördü. Guan Wenyuan tamamen bir “Asian Babe”e dönüşmüştü: teni bronzlaşmış, ağır Amerikan makyajı yapmıştı, Vera Wang gelinlik giymişti, bir country club’da ata biniyordu; atın dizginlerini tutan kişi ise Bian Jieming’di.

Song Mingmei adeta afalladı. Bian Jieming’in sorunlu biri olduğunu çok önceden fark etmiş, hatta onu bu konuda sıkıştırmıştı ama o zamanlar elinde kanıt yoktu. Birkaç yıl sonra aynı adama yeniden yenileceklerini kim bilebilirdi ki. O ve Ding Zhitong birlikte bu adamın arkasından bol bol küfrettiler ama sonunda sadece acı acı güldüler. “Amerika bu işte... Özgürlük ülkesi!”

Borsaya açılma planı bu nedenle bir yıl ertelendi. Zorluklar oldu ama sonunda başarıya ulaştılar.

O gün gong çalarken, Song Mingmei Deng Boting’e eşlik etti ve birlikte New York Borsası’nın önünde fotoğraf çektirdiler.

O fotoğrafı görünce, Ding Zhitong ondan bile daha heyecanlıydı. “Hatırlıyor musun? ‘Mutlaka geri döneceğim’ demiştin. Gerçekten başardın!”

Otuz yaşına gelmeden finansal özgürlüğe ulaşma hayali de böylece gerçekleşmiş oldu.

O zaman Song Mingmei altı aylık hamileydi. Üç ay sonra büyük kızları Yuqi ABD’de doğdu. İki yıl sonra bir daha hamile kaldı ve bu kez bir erkek çocuğu doğurdu, adı Yulin oldu.

Mükemmel bir hayat.

« Önceki Bölüm Sonraki Bölüm »