MEŞE AĞACININ ALTINDA 2. KİTAP - 196. Bölüm (UNDER THE OAK TREE)

Fikir değiştirmesinden korkan Sidina kolundan tutup çekiştirdi.

"Tamam o zaman, gidelim."

Max kaybetmiş bir ifadeyle onu odadan çıkarken takip etti. Binadan çıktığında, köşkte oturmuş iskambil oynayan soyluları gördü.

Bahçenin bir köşesinde genç erkekler ve kadınlar gözleri bağlı saklambaç oynuyorlardı ve salonda ozanlar lavtaların yumuşak sesi eşliğinde şövalye destanları okuyorlardı. Son birkaç gündür gördüğü bir manzaraydı. Soylular tarafından yakalanmaktan korkarak hızla arkasını döndü.

"Arka kapıdan çıkalım. Yakalanırsan rahatsız olursun."

"Arabayla gitsek sorun olur mu?"

Sidina, Yurixion'un sorusu üzerine dilini şaklattı.

"Şehre zar zor gidiyoruz, ne arabası? Meydana sadece 20 dakikalık yürüme mesafesindeyiz. Değil mi Max?"

Rem'i dışarı çıkarmak için ahıra uğramayı düşünen Max garip bir kahkaha attı. Sidina, Max'e kısık gözlerle baktı, sonra saçmalamış gibi heyecanla başını salladı.

“Bu yüzden soylular...”

Yurixion sanki bir şey söyleyecekmiş gibi kaşlarını çattı ama sonra ona baktı ve ağzını sıkıca kapattı. Arkadaşına kaba davranamazdı.

Max içini çekti ve binanın arkasına doğru yürüdü. Arka bahçeden şehre giden geniş bir yol vardı. Esas olarak kaleye mal götüren tüccarlar ve işçiler tarafından kullanılan bir yoldu.

Asfalt yolda bir süre yürüdükten sonra şehre bağlanan geniş bir taş köprüye geldiler. Küçük teknelerin geçtiği Gillian Kanalı'na bakarak meydana doğru bir adım attı.

Şehir irili ufaklı dükkânlarla doluydu. Kırmızı, sarı ve maviye boyanmış süslü giysiler içindeki zengin vatandaşlar, sokaklarda alışveriş yapmanın keyfini çıkarıyor ve şeffaf su fışkırtan devasa bir çeşmenin yanında cambazlar gösteri yapıyorlardı. Sidina heyecanla kolunu çekti.

“Görünüşe göre gezici bir grup gelmiş! Gel, bakalım."

Max onun çekiştirmesiyle meydan boyunca ilerledi. Hayatında ilk kez gördüğü şeyler her yere dağılmıştı. Egzotik kıyafetler içindeki satıcılar her türden baharatı çuvallara yığmış, yüksek sesle müşterileri çağırıyordu ve kadınlar sepetlerle ekmek, yumurta ve çiçek taşıyordu.

Bara benzeyen büyük bir binanın önünde, bir hokkabaz elindeki bıçakla baş döndürücü bir performans sergiliyordu ve onlarca seyirci etrafını sarmıştı. Max aralarına gizlice girdi. Yüzü beyaza boyanmış çocuk beş hançeri dönüşümlü olarak havaya fırlattı, sonra birer birer yuttu.

Korkunç manzara karşısında çığlık atan çocuk tökezledi, ıstırap içinde kollarını gökyüzüne doğru uzattı, sonra yüksek sesle geğirdi ve şakacı bir şekilde kalabalığın önünde eğildi. Seyirciler haykırdı ve sahnenin önündeki küçük bir sepete bozuk para attı. Max inanamayarak mırıldandı.

"Ah, nasıl yaptın? Büyü gücünün akışını hissetmedim..."

“Bu bir numara. Bir açıdan yutulmuş gibi görünebilir ama aslında kıyafetlerin içinde hazırlanan gizli cepteler...”

"Aaaa!"

"Aaaa!"

Garrow'un açıklaması üzerine Sidina aniden kulaklarını tıkadı ve çığlık attı.

"Bilmek istemiyorum! Bırak sadece bilinmeyenin büyüsü olarak kalsın!"

Sonra yeni bir gösteri arayışı içinde kalabalığın arasından sıyrılmaya başladı. Max, onun elinden tuttu ve oldukça büyük bir açık hava tiyatrosuna girmeden önce çılgınca sokaklarda dolaştı.

Sidina, tanıdık becerisiyle kalabalığın arasından sıyrıldı ve poposunu ön sıralardaki bir koltuğa yerleştirdi. Her yerden şikayetler geliyordu ama o hiç umursamıyor gibiydi. Sidina beklentiyle dolu gözlerle sahneye baktı ve konuştu.

"Şu aktöre bak. Çok yakışıklı, değil mi?"

Max merakla sahneye baktı. Gösteri başlayalı epey zaman geçmiş gibi, dramatik bir sahne oynanıyordu. Uigru kılığına girmiş genç bir oyuncu hüzünlü bir sesle aşkını itiraf edince, parlak sarı saçlı bir kız üzgün bir yüzle şarkı söylemeye başladı.

“Bir tanem,

Seninle yürüyecek iki bacağım bile yok

Seni kucaklayacak kollarım bile yok

Lütfen beni bırak

Kaderin seni çağırdığı yerde

Dalları dolamak zorunda değilim

Sonsuz meyve verebilirsin

Bebeğim, lütfen, sadece yılda bir kez

Kokunu rüzgara gönder.

Bu benim sevgim için yeter.”

Kız uzun eteğini dalgalandırıp sahneden kaybolurken, yalnız kalan genç bir adam hüzünlü bir ifadeyle kızın yüzünü tuttu.

Kısa süre sonra sahne savaş alanına dönüştü. Şövalye kılığında oyuncular göz kamaştıran performanslarını sergilerken, yüzlerce seyirci elleri ter içinde sevdikleri şövalyelerin isimlerini zikretti. Max anında hepsinden büyülendi. Kuzeydeki son savaşta Uigru'nun yaralandığı sahnede gözleri bile yaşardı.

Nihayet savaş bittikten sonra Uigru evine döndü ve ruhların uyuduğu ağacın altına oturup gözlerini kapattı. Bir süre sonra kız tekrar sahneye çıktı ve uyuyan şövalyenin alnını öptü. Ardından sahnenin altından beyaz bir duman yükseldi ve iki oyuncuyu kararttı.

Seyirci artık sadece oyuncuların gölgelerini görebiliyordu. Garip bir ıssızlık hissinin ortasında, kocaman bir ejderhanın gölgesi yavaşça sahneye indi ve çok geçmeden net bir ses çınladı.

"Ejder lütfen,

Onun kırık ve parçalanmış vücudunu

Bu kaotik diyardan çok uzaklara

Dinlenme dünyasına götürün 

Ah sevgilim

Nefesim tükenene kadar

Seni seveceğim.”

Kızın şarkı söylemesi bitince, dev ejderhanın kanatları sahneden kayboldu ve sahnede asılı kalan duman bir serap gibi soldu. Kalabalık, sadece bir ağacın kaldığı sahneye bakarken coşkuyla alkışladı. Max de avuçlarını yanacak şekilde alkışladı.

Croix Kalesi'ndeyken ozanların performans sergilediğini görmüştü ama ilk defa bu kadar büyük ölçekli bir oyun izlemişti. Açık hava tiyatrosundan çıkarken heyecanla bağırdı.

"Gerçekten harikaydı!"

"Değil mi? Hepsi harika ama Uigru'yu oynayan oyuncu gerçekten çok havalı değil mi? Balbonne'daki en popüler aktör olduğu söyleniyor!"

Dedi Sidina kendinden geçmiş bir yüzle. Max coşkuyla başını salladı. Sahnede tutkuyla performans sergileyen genç adam adeta parlıyordu.

"Çok yetenekli bir gençti. Gerçek bir Uigru görmek gibiydi!”

"Ciddi misiniz?"

Yurixion inanamayarak sesini yükseltti.

"Lord Calypse'i bir kenara bırakırsak, bu kadar kaba kılıç kullanma becerilerine ve kırlangıç ​​gibi solgun bir yüze sahip bir adamı Uigru ile nasıl kıyaslayabilirsiniz...!"

“Bu ikisini getirmemeliydik…”

Sidina tiksintiyle mırıldandı. Max de daha önce hiç deneyimlemediği performansın parıltısını kıran Yurixion'a sinirli bir bakış attı.

O sırada Yurixion elini kılıcının kabzasına koydu ve keskin gözlerle etrafı taradı. Max, ruh halindeki ani değişim karşısında donakaldı. Yakınında duran ve etrafı kollayan şövalye hızla arkasını döndü.

"Geri dönsek iyi olur."

"Ee, neler oluyor? Neden birdenbire.."

"Kötü bir bakış hissettim."

Max yüzünde şaşkın bir ifadeyle etrafına bakındı. Tiyatro salonundan ayrılanlar caddenin her yerine dağılmıştı. Etraf çok kalabalık olduğu için emin olamıyordu ama özellikle şüpheli görünen birini bulamadı. Ancak, eğitimli bir şövalye hislerini görmezden gelemezdi.

Sidina'nın elini sıkıca tutarak hızla sokaktan çıktı. Kalabalığın arasından geçmemin ne kadar süreceğini merak ederken, silahlı adamlar görmeye başladı. Çoğu paralı askerler gibi görünüyordu, ancak bazıları plaka zırhla donanmış şövalyelerdi.

Korkmuş bir yüzle Yurixion ve Garrow'a yakın durdu. 

"Merak etme. Hepsi yarışma için toplanmış insanlar.” dedi Sidina, onu rahatlatmak istercesine.

"Yarışma mı?"

“Stadyumda bir kılıç ustalığı yarışması var. Uigru ve 12 şövalyeyi anmak için yapılan etkinliklerden biridir.”

Max başını onun işaret ettiği yöne çevirdi. Geniş bulvarın sonunda dimdik duran heybetli bir bina gördü.

"Normalde turnuva ilkbaharda yapılıyordu ama motivasyon eksikliği nedeniyle ertelenmiş gibi görünüyor."

Sidina, Garrow ve Yurixion'a baktı ve sordu.

"Bir göz atmak isterdim... yapamaz mıyız?"

"Daha sonra gelirsiniz."

Garrow'un sert yanıtından sonra Sidina içini çekti ve ağır adımlarla yürümeye devam etti. Meydanda bulunan araç kiralama dükkanına yöneldiler. Güvenlik için at ve araba ile hızlı bir şekilde Büyük Tapınak'a dönmenin daha iyi olacağına karar vermişlerdi. Max, biraz fazla mı pimpirikli davranıyorlar diye merak etti ama hiçbir şey söylemeden şövalyelerin talimatlarını yerine getirdi.

"Lütfen biraz burada bekleyin. Ödemeyi yapıp geri geleceğim.”

Garrow dükkana girip arkasında sadece Yurixion'u bıraktı. Max binanın duvarına yaslandı ve gün batımıyla renklenmeye başlayan sokağa baktı.

O anda, vücudu aniden geriye doğru düştü. O kadar ani oldu ki, çığlık bile atamadı. Dar bir ara sokağa sürüklenen Max dehşet içinde arkasına baktı. Gri bir cüppe giymiş zayıf bir adam vardı. Solgun yüzlü adam, boynuna bir hançer saplayarak tehditkar bir şekilde fısıldadı.

"Sessizce beni takip et. Bir ses bile çıkarırsan, nefes almayı bırakırsın..."

Tiz ses uzun sürmedi. Onu bağlayan kollar gözlerinin önünde kesildi. Max, yüzüne sıçrayan sıcak kan hissiyle irkilerek geri çekildi.

Gözleri dehşet içinde genişledi. Yurixion'un sert yüzünü ve saldırganın kopmuş ön kolunu tutarak sendeleyerek geri çekildiğini görebiliyordu. Şövalye kılıcını doğrulttu ve şiddetle homurdandı.

"Ne amaçla hanımımı kaçırmaya çalıştın?"

Saldırgan ağzını kapalı tuttu ve sessizce dar ara sokağa çekildi. Ona ters ters bakan Yurixion, korkutucu bir gülümseme gönderdi.

"Uysalca cevap vermeye hiç niyetin yok gibi görünüyor."

Sonra kendini saldırganın üzerine attı. O sırada sokağın arkasından siyah bir kol aniden uzandı ve adamın boynuna bir hançer sapladı. Max istemsizce çığlık attı. Boğazı delinmiş adam garip bir ses çıkararak yere yığılırken, arkasında bir gölge gibi duran adamın silueti görüş alanına girdi.

"Le.., Sör Leon..."

Rahip hançerdeki kanı sildi ve arkasında duran astına başını salladı. Sonra herhangi bir açıklama yapmadan arkasını dönüp gitmeye çalıştı. Yurixion hemen onu tuttu.

"Ne yapıyorsun! Onu yakalamalı ve arkasında kimin olduğunu sorgulamalıydık...!”

"Arkasındaki güçlerin kim olduğunu biliyorum."

Rahip, şövalyenin elini silkti ve alçak bir sesle cevap verdi.

"Dikkatlice baksaydın, onu tanıyabilirdin."

"Bu ne saçmalık..."

Başını salladıktan sonra bakışlarını indiren Yurixion aniden ağzını kapattı. Adamın yere yayılmış yüzünden siyah pullar fışkırıyordu. Korkarak kaskatı kesildi.

"D-Dragon neden böyle bir yerde..."

Kekeleyen Max, canavarın bir keşiş cübbesi giydiğini fark edip irkildi. Şaşkın bir yüzle Kuahel'e baktı.

"Dragonlar Büyük Tapınak'ta mı saklanıyorlar?"

"Bu sonuncusu."

Rahip sakince cevap verdi.

SONRAKİ BÖLÜM