A Barbaric Proposal - 60. Bölüm (Türkçe Novel)

(Rienne) "Sorun nedir?

Rienne başını eğerek Phermos'a baktı.

(Phermos)"Bildiğiniz gibi, şu anda düğün töreninize giden yolda büyük bir engel var, Risebury Antlaşması. Tapınağın bunu aşma gücüne sahip olduğunu söylemiştiniz, ancak şu anda başrahip koltuğu boş ve antlaşmanın kendisi de çürümüş durumda, bu yüzden yenisini o kadar kolay atayamayız."

Bu doğruydu.

Plan, Linden Kleinfelder'ın Klimah'a başrahibi öldürme emrini verdiğini ortaya çıkararak tapınak ile Kleinfelderlar arasındaki bağlantıyı kesmekti.

Ancak Klimah gitmişse, bu plan artık mümkün değildi.

(Phermos) "Bu yüzden sizi tekrar düşünmeye çağırıyorum Prenses. Eğer onun günahlarını silersek, düğününüzün daha ne kadar ertelenmek zorunda kalacağı belirsiz."

(Rienne) "...Ama onu öldüremeyiz."

(Phermos) "O zaman en azından bana sebebini söyleyin. Onu kurtarmakta ısrar etmenizin nedenini."

(Rienne) "..."

Rienne iç çekti.

Rienne için Klimah'ın hayatı, teslim olmak istemediği bir konuydu. Ancak Phermos tamamen Black'in tarafındaydı, bu yüzden Black'in onu dinlemesini istiyorsa ona karşı samimiyetini göstermesi gerekiyordu.

Rienne derin ve uzun bir nefes alıp yavaşça verdi.

(Rienne) "Benim hiç çocuğum olmadı."

(Phermos) "Ah, duydum. Lordumun biyolojik çocuğu olmasa da kaybınız için çok üzgünüm... Bekleyin, hiç derken ne demek istiyorsunuz?"

Phermos bu durumu gerçekten hiç umursamıyordu, bu yüzden kendini bazı basit başsağlığı sözcükleri söylemeye zorlamaya çalıştı. Ancak zihni berraklaşıp kadının sözlerine odaklandığı anda gözleri fal taşı gibi açıldı.

(Phermos) "Yani başından beri hiç hamile kalmadınız mı? Bu doğru mu?"

(Rienne) "Evet."

(Phermos) "Ve Lordum biliyor... Ah, tamam, bu pek çok şeyi açıklıyor. Bu kadar mutlu görünmesine şaşmamalı, yüzü biraz aptal görünüyordu. Ah, ama lütfen bunu söylediğimi ona söylemeyin. Bildiğiniz gibi, lordum duygularını pek sık ifade etmez. Başka kimse fark etmezdi ama onu iyi tanıyan bizler, yüzünün bu kadar tuhaf bir hal almasına çok şaşırdık."

Bu fikir pek de umurunda değildi.

Rienne, Black'i aptal bir surat yaparken hayal edemiyordu ama onun böyle hoş görüneceğinden emindi. Muhtemelen çok yumuşak ve dostça görünürdü. Hatta belki biraz mutlu bile görünebilirdi.

...Onu böyle düşünmek onu özlememe neden oluyor.

(Rienne) "Sonuna kadar yalan söylemeye devam edecektim. Arsak ailesinin egemenliğini bu şekilde korumayı planlıyordum. Ama..."

(Phermos) "Fikrinizi değiştirdiğinizi mi söylüyorsunuz?"

(Rienne) "Evet."

(Phermos) "Nedenini sorabilir miyim?"

(Rienne) "Çünkü liderinize karşı samimi olmaya karar verdim."

(Phermos) "Ah..."

Phermos kıpırdamadan oturuyor, şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırıyordu. Ne zaman hareket etse, yüzündeki kaslar kıpırdıyor, buna gözlüğünü yerine oturturken çıkardığı ses eşlik ediyordu.

(Rienne) "Hesaplayacak hiçbir şeyim kalmadı, korkacak ya da hayal kırıklığına uğrayacak hiçbir şeyim kalmadı. Lord Tiwakan'ın hiçbir eksiği olmayan bir adam olduğuna ve Nauk'un iyi bir kralı olacağına inanıyorum."

(Phermos) "Bu çok açık ama yine de biraz kafam karıştı. Samimi olmak istediğinizi duyduğuma sevindim ama... bunu söylemek için çok erken gibi görünüyor."

(Rienne) "Sana yalan söylediğimi mi düşünüyorsun?"

Rienne döndü ve Phermosla yüzleşti, ifadesi sakinlikten de öteydi.

Söylediği hiçbir şey yalan değildi. Evet, saklamak istediği şeyler vardı ama şu anda söylediği her şey tam ve dürüst gerçekti.

Ayrıca, Phermos'un kendisi bile Rienne'in korkunç bir yalancı olduğunu söylemişti. Eğer şimdi ona doğru dürüst bakabilseydi, yüz ifadesini görebilir ve dürüstlüğünü anlayabilirdi.

(Phermos) "Hayır, lütfen söylediklerimi unutun. Sizinle bu şekilde konuşmam için hiçbir neden yok. Lorduma sadakat yemini etmiş biri olarak, samimiyetinizden bahsettiğinizi duymak beni sadece mutlu ediyor."

(Rienne) "Ben de onun için elimden gelen her şeyi yapmak istiyorum. Lord Tiwakan ve onun kanından gelenlerin bu toprakların hakiki hükümdarı olmasını istiyorum."

(Phermos) "Peki, eğer durum buysa, o zaman çok iyi. Ancak bunun hizmetkârın günahlarını örtmekle ne ilgisi olduğunu anlayamıyorum."

(Rienne) "Bu önemli. Bilmeniz gereken tek şey bu."

(Phermos) "Hm... Bu konuda konuşmak istemiyor gibisiniz."

(Rienne) "Başkalarına yardım etme şeklimiz zaman zaman değişebilir. Ama şunu bilin ki hizmetkârın günahlarından arınmasını Lord Tiwakan'ın iyiliği için istiyorum. Şu anda aklımdaki tek kişi Lord Tiwakan."

(Phermos) "Madem böyle söylüyorsunuz... o zaman reddedemem."

Sanki bir pencereden bakıyormuş gibi gerçeği biraz daha net görebildiğini hissetmişti.

Phermos bir an kekeledi, sanki bir yerinden bıçaklanmış gibi garip hissediyordu.

Hem Lordu hem de Prenses olaylara farklı açılardan yaklaşıyorlardı ama yaptıkları şey tamamen aynıydı. Duyguları gerçekti, bu yüzden birbirleri için bir şeyler yapmak istiyorlardı. Ve bu şeylerden biri de hizmetkâr Klimah'ı hayatta tutmaktı.

Yöntemleri farklı olsa da, nedense aynı şeyleri istediklerini hissediyordu.

Ama birbirleriyle konuşmadıkları için hiçbir fikirleri yoktu.

Biraz hayal kırıklığına uğradığını hisseden Phermos amaçsızca başını kaşıdı.

Bir keresinde insanların genellikle kendilerine benzediklerini düşündükleri kişilere sevgi gösterdiklerini duymuştu ve daha önce şüpheleri olsa da, şimdi ikisini görünce bunun doğru olduğunu hissetmişti.

İkisi de dışarıdan tamamen farklı olsalar da içten içe ürkütücü bir şekilde birbirlerine benziyorlardı.

(Phermos) "Eğer bunu kullanamayacaksak, o zaman başka bir yol buluruz."

Rienne sanki rahatlamış gibi genişçe gülümsedi.

(Rienne) "Teşekkür ederim."

(Phermos) "Ah... Evet. Ben de teşekkür ederim."

O anda Phermos o kadar şaşırmıştı ki kazara yanlış bir yanıt verdi.

(Rienne) "Bana ne için teşekkür ediyorsunuz, Lord Phermos?"

(Phermos) "Gülümsediğinizde, elbette böyle bir manzara şükran duymaya değer bir şeydir... Ah, durun hayır, ne diyorum ben… Ben artık gideyim."

 

Phermos doğru dürüst bir veda bile etmeden oturduğu yerden doğruldu ve hızla odadan çıktı.

(Rienne) "...?"

Rienne bile bunun ne kadar tuhaf bir davranış olduğu konusunda duraksamak zorunda kalmıştı. Tanıdığı Phermos'a hiç benzemeyen bir davranıştı. Phermos'un kendisine karşı her zaman nazik olduğunu düşünse de, yine de çok tuhaftı.

(Rienne) "Her neyse, Klimah'ın... uygun bir saklanma yeri bulması gerekiyor. Eğer Tapınak'ta kalırsa Kleinfelderlar onu bulabilir."

Ama Rienne'in endişelenmesi gereken o kadar çok başka iş vardı ki…

Kleinfelder malikânesinde çalışma kisvesi altında rehin tutulan Klimah'ın annesinin de bir şekilde kurtarılması gerektiğinden bahsetmeye gerek bile yoktu.

(Phermos) "Bu konuda ne yapmalıyım...?"

Ancak Rienne, Bayan Henton'ın durumunun düşünmesine gerek olmayan bir mesele olduğunu bilmiyordu. Ne de olsa o evden çoktan uzaklaşmıştı. Güvenli ve sağlam bir yerdeydi.

*****

Kleinfelder malikânesinin alt üst olması, geriye kalan beş ailenin öfkeyle titremesine neden olmuştu.

Yoksa onları bu kadar titreten korku muydu?

Linden Kleinfelder uzakta olsa bile, mülkün kapısı bu kadar kolay kırılmamalıydı. Ama öyle olması, güçlerini birleştirseler bile Tiwakan'ın hepsinden ne kadar güçlü olduğunu kanıtlıyordu.

Onları durduramazlardı.

(Ellaroiden) "Lanet olsun."

Ellaroiden nefesinin altında söylendi.

Ziyaretinin duyurulmuş olmasına rağmen, Rosadel malikânesi hâlâ onu kabul etmeye hazır değildi. Ağır küfürlerinin bile yavaş, piç işçiler için fazla kibar olduğunu düşünerek küfretti.

(Ellaroiden) "Neden hâlâ açmadılar?"

Bu, altı aile için de bir krizdi.

Bu sadece siyasi bir tartışma ya da genel bir anlaşmazlık değildi. Bu, potansiyel olarak hepsinin hayatını doğrudan alabilecek kanlı bir tehditti.

Durumun bu şekilde kalmasına izin verirlerse, sahip oldukları her şeyi o barbar Tiwakan'a kaybedeceklerdi.

Bu yüzden altı aile sahip oldukları güçlerle bir araya gelmek zorundaydı. Savaşla veya vatana ihanet suçuyla sonuçlansalar bile, Tiwakan'ı kovmak için ellerinden gelen her şeyi yapmalıydılar.

Bu görüşmelere Linden Kleinfelder liderlik etmeliydi ama kendisi hâlâ hapiste olduğu için Ellaroiden'ın öne çıkıp risk almaktan ve kendi hamlesini yapmaktan başka çaresi yoktu.

Ancak Nauk Kalesi'nin yeni savunulduğu ve Tiwakan'ın sokaklarda kol gezdiği bu günlerde evden çıkmak bile korkutucuydu.

Ellaroiden'ın kendi günahını taşıması gerektiğinden bahsetmeye bile gerek yoktu. Bu sadece bir habercinin günahı olsa dahi.

Tıpkı Linden'in istediği gibi, onun bahsettiği hizmetkâra mesajı göndermişti. Adamın yakalandığına dair henüz bir haber yoktu ama Tiwakan çoktan delegasyon başkanının evini yerle bir etmişti.

Bu da kendi evinin de güvende olmayacağı anlamına geliyordu.

Prenses Rienne dönse de dönmese de kalan beş ailenin rahat bırakılacağını düşünüyordu ama artık bu garanti edilemezdi.

Bang, bang-!

Kendini gergin hisseden Ellaroiden yumruğuna güç vererek Rosadel malikânesinin kapısına vurdu.

Bir işçinin kıyafetlerini giyiyordu ve Tiwakan'ın gözünden kaçınmak adına eskortunu geride bırakmıştı. Bunu kendisi yapmak zorundaydı.

(Ellaroiden) "Kapıyı açın! Acele edin!"

Click. Gıcırtı…

Sonunda kapı açılmıştı ama sadece bir santim kadardı.

(Kahya) "Susun... Sessiz olmalısınız."

Kapıyı açan Rosadel malikânesinin kâhyasıydı. Ama Ellaroiden o kadar uzun süre bekletilmişti ki çok öfkeliydi.

(Ellaroiden) "Madem eninde sonunda kapıyı açacaktın, neden beni bu kadar beklettin? Beni burada nasıl bekletirsiniz?"

(Kahya) "Efendim sizi görmek istemiyor Sör. Lütfen hemen geri dönün..."

(Ellaroiden) "Ne?"

Ellaroiden'ın yüzü allak bullak olmuştu.

(Ellaroiden) "Bu ne cüret! Çekil yolumdan!"

Öfkeyle bağıran Ellaroiden kahyayı iterek kapıya doğru ilerledi.

(Kahya) "Hayır, yapamazsınız! Sör!"

(Ellaroiden) "Kapa çeneni ve Lord Rosadel'i çağır. Bana ne yapamayacağımı söylemeye nasıl cüret edersin!"

Ellaroiden ağır adımlarla pervasızca konağın içinde tepindi. Uşak onu durdurmaya çalıştı ama ona dokunamadı, bu yüzden tek yaptığı bağırarak peşinden gitmek oldu.

(Ellaroiden) "Rosadel! Çık dışarı! Saklanırsan gerçekten güvende olacağını mı sanıyorsun! Böyle saklanırsan o barbarların seni rahat bırakacağını mı sanıyorsun?"

(Kahya) "S-Sör! Lütfen sesinizi alçaltın. Efendim sizi gücendirmek istemedi..."

(Ellaroiden) "O zaman bu nedir?"

Uşak ne yapacağını bilemedi, bu yüzden beceriksizce çenesini kapattı. Ama tam büzülüp gitmek üzereyken Rosadel nihayet kendini gösterdi.

(Rosadel) "Sessiz olun, Sör."

(Ellaroiden) "...? Lord Rosadel?"

Ellaroiden'ın ağzı açık kalmıştı.

Rosadel'in enerji eksikliği zaten şüphe çekiciydi ama yüzüne bakınca ölümcül derecede bitkin ve yenilmiş görünüyordu.

Tek bir karşılaşmada on altı askerini kaybeden Rosadel, haberi duyduktan sonra acı içinde yere yığılmıştı. Bu on altı adamdan sadece biri canını zor kurtarmayı başarmıştı. Ama o da bir kolunu kaybetmişti ve artık şövalye bile sayılamazdı.

Bazıları iki yüz askerden on altısını kaybetmenin endişe edilecek bir şey olmadığını düşünebilirdi ama Rosadel için öyle değildi.

Çünkü bir saatten kısa bir süre içinde, bu on altı adam çürümüş tahıl ezilir gibi tamamen yok edilmişti.

Ve görünüşe göre, bu gerçek bir savaş bile değildi. Tüm bu katliam tek bir adam tarafından gerçekleştirilmişti.

Tiwakanlar tam bir felaketti. Toprağa musallat olmuş bir sürü gibiydiler. İnsan gücü kullanılarak durdurulabilecek bir şey değillerdi.

Bunu fark eden Rosadel savaşma isteğini çoktan kaybetmişti.

(Rosadel) "Ne için burada olduğunuzu zaten biliyorum ve buna katılmıyorum. Kendimi bu dövüşten çekiyorum. O yüzden... ona dışarıya kadar eşlik edin."

(Ellaroiden) "Sen neden bahsediyorsun!?"

Tüm bu konuşma boyunca Rosadel Ellaroiden'i salona davet etme zahmetine bile katlanmamış, bunun yerine onu ana salonda bekletmişti.

Ve şimdi de dışarıya geri gönderiliyordu.

(Ellaroiden) "Öylece pes mi edeceksin?"

(Rosadel) "Tiwakan'la savaşmak istemiyorum. Bu imkânsız..."

(Ellaroiden) "Uyan artık! Gerçekten Tiwakan'ın seni rahat bırakacağını mı sanıyorsun? Kleinfelderlar'ın hizmetkârına o mesajı ileten sendin!"

(Rosadel) "Sen!"

Rosadel parmağıyla Ellaroiden'ı göstererek bağırdı.

(Rosadel) "Sen neden bahsediyorsun!? Bunu tek başına yaptın! O köleyle konuşan tek kişi sendin!"

(Ellaroiden) "Bunu umursayacaklarını mı sanıyorsun!? O gün ikimiz de Lord Kleinfelder ile konuştuk! Tek bildikleri bu!"

(Rosadel) "Ah… hayır..."

Rosadel yerde dizlerinin üzerine çöktü.

(Kahya) "Ah, efendim. Bu kadar soğuk bir yerde oturamazsınız."

Kendisi gibi sadık olan kahya Rosadel'e tutunarak onu tekrar ayağa kaldırmaya çalıştı. Bu sırada Rosadel başını sallarken vücudu sendeliyordu.

(Rosadel) "Hayır... ben hiçbir şey yapmadım. Her şey Kleinfelder ailesi ve Ellaroiden ailesi tarafından yapıldı..."

Rosadel dizlerinin üzerine otururken Ellaroiden ona baktı ve neredeyse şok olmuş bir halde dilini şaklattı.

(Ellaroiden) "Bir lord olarak ne kadar utanç verici bir gösteri. Rosadel isminin geldiği noktadan utanmıyor musun?"

(Rosadel) "Ben bir şey yapmadım... ben yapmadım..."

(Ellaroiden) "Ha, bu-!"

Ellaroiden dilini şaklatarak sert bir şekilde nefes verdi.

Rosadel'in neden bu kadar korktuğunu anlamıyordu ama artık işe yaramadığı da açıktı.

(Ellaroiden) "Tamam, bugünlük geri döneceğim ama gerçekten aklını başına toplamalısın. Ailenin adını böyle acınası bir bakışla korumayı gerçekten bekliyor musun? Altı ailenin birlikte çalışmasının tam zamanı."

(Rosadel) "…"

Rosadel sessiz kaldı.

(Ellaroiden) "Geri geleceğim. Ne olduğunu bilmiyorum ama kendini toparla."

Ellaroiden topuklarının üzerinde döndü.

Şu anda bir hamle yapmalı mıydı yoksa olan bitenden haberi yokmuş gibi davranıp durumu şimdilik izlemeli miydi karar vermesi gerekiyordu.

(Ellaroiden) "Prenses Rienne'e ne olduğuna dair hâlâ bir haber yok. Kaleye bir adam yerleştireyim mi...?"

Ama kendi kendine mırıldanıp gitmek için kapıyı açtığı anda-

(Ellaroiden) "...? ...A, ah!"

İlk başta gözlerinin ona yalan söylediğini düşünmüştü ama artık yanılmıyordu. Kapılar açılır açılmaz gördüğü ilk şey o korkunç siyah zırh olmuştu.

(Ellaroiden) "T, Tiwakan...!"

« Önceki Bölüm Sonraki Bölüm »