A Barbaric Proposal - 7. Bölüm (Türkçe Novel)

(Rienne) "Bu...”

Bu nasıl bir saçmalıktı?

Kimsenin almasını istemedi mi? En başta onu çalan oydu.

Ama Black, Rienne başından beri ona aitmiş gibi konuşuyordu.

(Rienne) “Ne demeye çalışıyorsunuz?”

(Black) "Sadece seni başka birinin almasına izin vermediğim için mutluyum Prenses.”

(Rienne) ”Lord Tiwakan..."

(Black) "Başka biriyle evlenseydin işler karışırdı... Bunu halledebileceğimi sanmıyorum.”

Black neredeyse kendi kendine konuşuyordu, sesi ve sözleri bir rüya kadar puslu ve belirsizdi.

(Black) "Seni öpebilir miyim?”

Tam o sırada sersemlemiş gözlerini Rienne'in dudaklarına çevirdi. Susuzluktan ölüyormuş gibi dilini kendi kuru dudaklarının üzerinden geçirdi.

(Rienne) “Ben...”

(Black) "Bu hayır demek mi?”

‘... Bu bir tuzak.’

Rienne o an dudaklarına baktı ve yoğun bir istekle doldu.

‘Hayır, buna kanamazdı.’

Her şey ateş yüzünden olmuştu.

Bu sadece, hastalığından kaynaklanan ısıyı arzuyla karıştırdığı için oluyor diyerek kendini kandırmak istiyordu. İyileştiği zaman sakinleşecek ve tüm bunlar sona erecekti.

Çünkü Black, ona kur yapmaya çalışmıyordu.

Gerçekten ondan izin istemiyordu.

(Black) "Benden sonsuza kadar kaçamazsın. Ben sadece dikkatini çekmek isteyen biri değilim. Yakında evleneceğiz.”

Black’in ifadesindeki ateş hala sönmemişti. Rienne onun sisli gözlerine bakarken dudağını ısırdı.

(Black) "İzin vermen için ne yapabilirim?”

‘... Ama belki...’

Belki, ateşi yüzünden yeterince çılgına döndüyse, isteğini kabul edebilirdi. Aslında bunu kendi lehine çevirebilirdi.

(Rienne) ”Söz vermenizi istiyorum.”

(Black) "Ne için?”

Gerçekte, ona zaten bol bol söz vermişti. Nauk'u koruyacağına, çocuğunun güvenliğini ve doğum hakkını sağlayacağına ve tahtın kendisinin yükselmesine yardım edeceğine söz vermişti.

İşlerin nasıl gittiğine bakılırsa, Rienne anlaşmadan yararlanan tek kişi gibi görünüyordu.

Black, düşmanlarının kalesine asla girmesine izin vermeyecek güçlü bir askeri güce erişmesini bile sağlamıştı ve karşılığında Rienne'in ona vermesi gereken tek şey kendisiydi.

Belki de Nauk'un Black gibi bir krala ihtiyacı vardı.

Ondan başka bir şeye ihtiyaç duymadan pozisyonu doldurabilecek güçlü birine.

Bu yüzden Rienne, daha önce söylediği her şeyin doğru olduğuna dair ona söz vermesini istedi. Onunla konuştuğunda, sözlerinde dürüst davrandığını ve kolayca sözünden geri dönmeyeceğini söylemesini istedi.

Eğer evlenmek zorundaysa, o zaman bunu düzgün bir şekilde yapmak istiyordu.

(Rienne) "Bu evliliği sürdürmek için elinizden geleni yapmanızı istiyorum.”

(Black) "Ne demek istiyorsun?”

(Rienne) “Bana verdiğiniz sözleri bozmamanızı veya yok etmemenizi rica ediyorum.”

Black, sözlerini anlamaya çalışıyormuş gibi nefes verdi.

(Rienne) “Tüm kalbimle söylüyorum Lordum, sizden tek istediğim bu.”

(Black) "Peki böyle bir söz karşılığında bana ne vereceksin?”

Bu sefer yavaş nefes alan taraf Rienne oldu.

(Rienne) "Eğer bana bunu vaat edebilirseniz, o zaman karşılıklı arzu hissi için elimden gelenin en iyisini yapmaya yemin ederim, Lord Tiwakan. Size söz veriyorum.”

Cevabı çabuk geldi.

(Black) "Çok iyi.”

(Rienne) ”Lord Tiwakan..."

(Black) "Sözümden geri dönmeyi planlıyor olsaydım, bunu en başından yapardım ve ilk etapta sana asla evlenme teklif etmezdim.”

Bunu söyleyen Black, kollarını Rienne'in beline doladı ve o kadar hızlı hareket etti ki, bir süre önce omzuna bir ok yediğine inanmak zordu.

Onu bir koluyla sarınca, Rienne başının hafifçe geriye yasladığını hissetti.

Sonra bir anda Black Rienne’i kollarının arasına aldı ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu. O an ikisinin de içi hazla dolmuştu. Black karşısındaki güzelliğe gülümseyerek şehvetle tekrar dudaklarını birleştirdi. Öpücüklerinin sesi Rienne'in kulaklarına çarptığı an, sanki kalın bir sis zihnini tamamen bulanıklaştırmış gibiydi.

Ona yabancı olan sıcaklık hissi dudaklarını karıncalandırdı ve Rienne içgüdüsel olarak kendini desteklemek için kollarını Black'in boynuna sardı. Ona asılması gerektiğini, yoksa dizlerinin üzerine çökeceğini hissetti.

Adamın dudaklarının verdiği his tamamen yeniydi.

Daha önce hiç yaşamadığı bir şeydi.

Rienne'in bildiği öpücükler yumuşak ve nazikti, asla böyle tutkulu değildi.

(Black)"... Burada durmalıyız.”

Sonunda, kendini kaptırdığı ebedi kasırga durma noktasına geldi. Yüzünü boynunun yumuşak tenine gömen Black, usulca fısıldadı.

(Black) "Artık ateşi bahane edebileceğimi sanmıyorum.”

Rienne, tenine değen nefesinden dolayı gıdıklanana kadar dudaklarının hala boynunda olduğunu fark etmemişti. Kendine geldiğinde ne kadar titrediğinin belli olmadığını umarak Black'i uzaklaştırdı.

(Rienne)"Yaralandığınızı unutmuşum.”

(Black) “…”

Black, Rienne'i nazikçe serbest bırakarak yataktan kalkmasına izin verdi. Rienne onunla konuşmak için arkasını döndü. Sakin davranması gerekiyordu.

(Rienne)"O zaman, sizi dinlenmeniz için yalnız bırakacağım. Lütfen çabuk iyileşin, Lordum.”

(Black) “Çabucak iyileşeceğim Prenses. Artık ateşimi bahane olarak kullanmama da gerek kalmadı. “ 

Black yavaşça konuştu, sözleri son derece tatlıydı. Sesi bile sanki bir şeyden sarhoşmuş gibi geliyordu.

(Rienne) "İyi uykular.”

Aynı rüya gibi ses kulaklarına dokunduğunda, Rienne elinden geldiğince çabuk odadan çıktı. Sahip olduğu enerjiden etkilenmek istemedi.

Odadan çıktıktan sonra kendi kendine sessiz bir dua etti.

‘Lütfen sözünü unutma.’

‘Bir gün sana yalan söylediğimi öğrensen bile, lütfen bana söz verdiğin gibi yap.’

*****

Ancak vaatleri yerine getirmek zor bir şeydi.

[???] “Prenses.”

Rienne yatak odasına döndüğünde onu bekleyen biri vardı. Odanın boş olmasını bekleyen Rienne neredeyse çığlık atıyordu.

(Rienne)"Weroz—!”

(Weroz)"Sh..!”

Weroz parmağını ağzına dayadı.

Etrafta başka kimse olmadığından emin olmak için odanın etrafına bir kez daha baktı. Bu, kesinlikle sır olması gereken bir şey söylemek istediği anlamına geliyordu.

(Weroz) "Bir anlığına uzaklaşmayı başardım. Henüz şüphelendiklerini sanmıyorum ama takip edilip edilmediğimden hala emin değilim.”

Rienne fısıldarken sesini alçalttı.

(Rienne) “Neler oluyor?”

(Weroz) “Size göstermem gereken bir şey var.”

Weroz, saldırganı bulmak amacıyla kurulan arama grubunda hem Phermos hem de Tiwakan'ın diğer birkaç üyesiyle birlikte çalışıyordu.

Bunu yaparken başka bir şey bulmuştu. Barbarların farkına varamadığı bir şey.

(Rienne) ”Bu..."

Weroz cebini karıştırdı ve bir şey çıkardı.

(Weroz) “Bunu tanıdınız, değil mi?”

(Rienne) "…”

Weroz'un elinde bir yaprak vardı. Uzun ve kalındı, kabaca iki parmak büyüklüğündeydi. Sıradan insanlar için diğer yapraklardan farklı değildi, ancak Rienne bir ucuna bağlı ipliğin küçük izini tanıdı.

Sevgilisinin bir zamanlar oklarını süslediği türden bir şeydi.

(Weroz) "Onu bulalı çok olmadı.”

(Rienne)"…”

(Weroz) “Saldırganın geride bıraktığı izi takip ederken keşfettim.”

Rienne'in başı dönüyordu.

Ne ima ettiği belliydi.

Rafit Kleinfelder ölmemiş olabilirdi. Hala hayatta olduğunu bilmiyor olabilirlerdi, böylece Nauk Kalesi'ne girmek için Tiwakan'ı kandırabilirdi.

... Ve sonra ok atmak için bir yay kullanırdı.

... Black’i hedef alırdı...

(Weroz)"Prenses, iyi misiniz?”

Weroz ona yardım etmek için uzandığında Rienne onun çelişkide olduğunu fark etti.

(Rienne) "Yani hala yaşıyor olabileceğini mi söylüyorsun?”

(Weroz) “Kesin olarak söyleyemem. Biri Sör Kleinfelder'ın oklarından birini kullanmış olabilir.”

Kanıt olmadan bir sonuca varmak imkansızdı.

(Rienne) "Tabutları açan oldu mu?”

Black tarafından getirilen altı tabut, son yolculuklarına uğurlanmak için kraliyet şapeli'ne yerleştirilmişti. Doğal olarak, Rienne onlardan birinin eski sevgilisinin cesedi olduğunu varsaymıştı.

(Weroz) “Henüz değil. Onları kontrol etmek ister misiniz?”

(Rienne) “... Evet. Yapmalıyım....”

(Weroz) “Muhtemelen en iyisi bu, ama kendinizi şimdiden hazırlamalısınız Prenses. Gerçek ne olursa olsun.”

Weroz'un sesi özellikle ağır geliyordu. Sanki ona söylediklerinin ağırlığını hatırlatıyormuş gibi.

(Weroz) “Sör Kleinfelder gerçekten yaşıyorsa, evlilik konusunda ne yapacaksınız?”

(Rienne) "…”

Soruya cevap veremedi.

Vedalarını düzgün bir şekilde yapamadan, Rienne başka bir adamın teklifini çoktan kabul etmişti.

Ve sadece birkaç dakika önce nişanlısına, bir okla vurulduktan hemen sonra evliliklerini olabildiğince gerçek kılmak için bir söz vermişti.

Ve o oku atan kişi eski sevgilisi olabilirdi.

(Rienne)"... Sadece kendi gözlerimle görmem gerekiyor.”

Rienne, kendisini tüketmekle tehdit eden baş dönmesine karşı savaşarak kendini dik durmaya zorladı.

(Rienne) “O zaman ne yapacağımı düşüneceğim.”

‘Eğer gerçekten yaşıyorsan…’

Bu evlilik anlaşmasını yok etmek için hayatını riske atmaya istekli olsaydı…

Ne yapardı?

(Rienne) "…”

Düşüncelerini görmezden gelen Rienne hızla şapele gitmek için yola koyuldu.

*****

... Güm!

Tabutun kapağı kenara itilip zemine çarparken ağır bir ses çıkardı.

(Weroz) “... Prenses, yaralandınız mı?”

Weroz, neredeyse ağır taş örtü tarafından ezilen Rienne'i yakalamak için hızla harekete geçti.

(Rienne)"O... O burada değil, değil mi?”

Yeni açtıkları tabut sonuncusuydu.

Black'in getirdiği altı tabuttan hiçbirinde Lord Kleinfelder'in cesedi yoktu. Bunun yerine, Kleinfelder ailesinin armasının işlendiği bir pelerinle sarılmış bir ceset vardı.

Birisi, hayatını kurtarmak için onun yerini almaya razı olmuş olmalıydı.

(Weroz) “Bu doğru.”

(Rienne) "Yaşıyor.”

Rienne'in solgun alnında ter boncukları birikmeye başlamıştı.

(Weroz) "Öyle görünüyor. O zaman attığı okla birlikte... “

(Rienne) "Savaşmak istiyor demek, değil mi?”

(Weroz) "Büyük olasılıkla. Yerinde olsam ben de aynısını yapardım.”

Alnındaki terler gittikçe artıyordu.

Rienne bir seçim yapmak zorundaydı. Savaşmak ya da teslim olmak zorundaydı. Sevgilisinin bağlılığına inanmak ya da şiddetli tutkunun geçici hevesine düşmek.

(Weroz) “Sör Kleinfelder muhtemelen heyet tarafından saklanıyor.”

Weroz bundan bahsettiği gibi, aramanın bir sonuç vermemesinin muhtemel nedeninin bu olduğunu fark etti.

(Weroz) “Güvende olacağı tek yer orası. Her şeyden önce ona gizli bir mektup göndermenin bir yolunu bulmalıyız... ”

Weroz’un konuşması, bir gıcırtı sesiyle kesildi.

Çığlık!

Şapel kapısının açılma sesi Rienne'in kulaklarını şiddetle tırmaladı. Şaşkınlıkla başını sallayan Rienne, Phermos ve diğer birkaç Tiwakan paralı askerinin içeri girdiğini gördü.

(Phermos) "Bir prenses için ne kadar garip. Burada ne işiniz var sizin?”

*****

Rienne, Phermos’un ne hakkında konuştuklarını duyup duymadığını anlayamadı, ama en azından şapel tamamen karanlıktı.

Bu, Phermos'un orada durduğunu fark ettiği anda Rienne'in şok olmuş yüzünü göremedikleri anlamına geliyordu, sanki onu okumaya çalışıyormuş gibi inceliyorlardı.

(Phermos) "Sizi buraya getiren nedir?”

Sesinde bariz bir şüphe vardı.

Sadece muhafız kaptanının eşlik ettiği Prenses Rienne’nin neden bu kadar geç bir saatte ana saraydan bu kadar uzaktaki şapelde olduğunu merak ediyordu.

(Phermos) "Cesetleri incelemeye mi çalışıyordunuz? Ne tuhaf.”

Phermos'un tek camlı gözlükleri, küçük pencereden içeri giren ay ışığını yansıtıyordu. Işık soğuktu ve düşmanca bir niyet taşıyan bir bıçak gibi havayı kesti.

(Phermos) "Yanılmıyorsam, Nauk'ta ölenlerin yüzlerini cenaze gününe kadar görmenize izin vermeyen bir gelenek yok muydu?”

(Rienne + Weroz) “…”

Yanılmamıştı. Rienne ve Weroz karşılık verememişlerdi.

(Phermos) "Onaylamanız gereken bir şey mi vardı?”

(Rienne) “Bu...”

Rienne bir şeyler demeden önce dudağını ısırdı.

Bir bahane uydurmak zorundaydı.

Eski sevgilisinin hala hayatta olduğunu öğrenirlerse, işler hızla kontrolden çıkardı.

(Rienne) “... Sadece veda etmek istedim.”

Tiwakanlar hala Arsak Şövalyeleri’nin komutanının öldüğüne inanıyorlardı. Eğer durum buysa, o zaman bu varsayıma devam edilmesi gerekiyordu.

(Rienne) "Şimdi yapmazsam, asla şansım olmayacak.”

(Phermos) "... Öyle mi?”

Bir şeyler gevelemiş olmasına rağmen, Phermos'un ona pek inanmadığı açıktı.

(Rienne) “Lord Tiwakan ve ben evliliğimizi mümkün olduğunca gerçeğe dönüştürmek için birbirimize söz verdik. Bu amaçla ...”

(Phermos) "Yani ölen aşkınızdan ayrılmak için kendinize bir fırsat vermeniz gerektiğini mi söylüyorsunuz?”

(Rienne) “... Evet.”

Phermos'u kandıracak kadar kendinden emin olup olmadığından emin değildi, ama sözlerinin resmen Rafit'i ölü bir adam yaptığını biliyordu.

Bunun farkına varmak vücudundan garip bir ürperti geçmesine neden oldu. Sanki yoğun bir kar fırtınasının ortasında çırılçıplak tek başına duruyormuş gibi hissediyordu.

Phermos'un tek gözlük camları bir kez daha bıçak gibi ışığa karşı parlıyordu.

(Phermos) "Hmm ... eğer sebep buysa, bunu Lord Tiwakan'a söylediğimden emin olacağım.”

(Rienne) “... Eminim anlayış gösterecektir.”

Rienne, aldatıcı bir şekilde sakin bir tavırla nazikçe başını salladı.

(Rienne) "Şimdi izninizi isteyeceğim. Umarım bu gece aramada bir ilerleme kaydedebilirsiniz.”

(Phermos) “Eğer dürüstseniz, o zaman ilginiz için size teşekkür edeceğim Prenses.”

Bununla birlikte Phermos kenara çekildi ve kibarca Rienne'e şapeli terk etmesi için yeterli alanı verdi.

(Phermos) "Güle güle. Başka zaman tekrar görüşmek dileğiyle.”

(Rienne) “Elbette.”

 Ona sırtını çeviren Rienne, Weroz'u takip ederek odadan ayrıldı.

Arkadaşlar... ilk kissimizi de almış bulunuyoruz. Bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz yorumlara bekliyorum. Çevirirken Phermos burdan beni bile gerdi valla 😊 Umarım hoşunuza giden heyecanlı bir bölüm olmuştur. Hepinize keyifli günler diliyorumm.. Tekrardan tatlı yorumlar için de teşekkür ediyorum<3333 

~Elif~

« Önceki Bölüm Sonraki Bölüm »