MEŞE AĞACININ ALTINDA 2. KİTAP - 188. Bölüm (UNDER THE OAK TREE)

Besmore'a dönen boyun eğdirme kuvveti 10.000'den azdı. Kalenin tepesinde durup tarlada kamp kuran askerlere bakan Max'in yüzü karardı. Lexos Dağları'na giderken firar edenler hariç, Lexos Dağları'nda en az 5.000 kişi öldürülmüştü.

Balto, Ribadon, Dristan ve Whedon'un her biri zarar gördü, ancak en çok zarar gören, Osiria'nın Kutsal Şövalyeleriydi. Boyun eğdirmede ana güç olan paladinler, ejderhanın gücünü etkisiz hale getirmek için ön cephede ilahi büyü kullanmak zorunda kaldı ve neredeyse yarısı bu süreçte hayatını kaybetti.

Yüzünde kafası karışmış bir ifadeyle birliğin bir tarafında dizilmiş 300 kadar paladine baktı. Rahiplerde, yoldaşlarını kaybetmenin en ufak bir üzüntüsünü ya da görevlerini güvenli bir şekilde tamamladıktan sonra geri dönmenin sevincini göremedi.

Kasvetli gölgeler gibi sessizce ayrılma sinyalini bekliyorlardı ve yanlarında duran Whedon ordusu da ciddi bir atmosferle sarılıydı.

Öte yandan, kısa bir mesafede kamp kuran Balto ve Rivadon şövalyeleri, zaferin sevincini doyasıya yaşıyorlardı ve uzaktan bile muzaffer seslerle böbürlendiklerini duyulabiliyordu.

Askerlerin kampı yıkmadan içkilerini ve yemeklerini keyifle yemelerini izleyen Max, kısa süre sonra merdivenlerden indi.

Şehir merkezi de aynı derecede hareketliydi. Yolun iki yanında vagonların sıralandığı tezgahlar vardı ve askerler içki içmek ya da zar oynamak için etraflarında toplanmıştı.

Müttefik kuvvetlerin öğleden önce Besmore'u terk etmesi gerekiyordu, ancak geri dönen askerler ne pahasına olursa olsun ayrılmalarını ertelemeye çalıştılar.

Mack içini çekti ve kalabalığı yararak ilerledi. Kapının yanında küçük bir çadır hazırlanmıştı ve önünde hafif zırhlı askerlerden oluşan uzun bir sıra duruyordu. Görünüşe göre Besmore'dan ayrılmaya karar veren Dristan ve Arex'in askerlerine maaşları peşin ödeniyordu.

Askerlerin gümüş para keselerini almalarını ve ıslık çalarak meyhaneye doğru yönelmelerini, sonra dönüp kale kapısından geçmelerini izledi. Su dolu hendeği geçerken, Remdragon Şövalyelerinin rüzgarda dalgalanan mavi bayrağını ve üzerine Calypse ailesinin armasının kazındığı kırmızı bayrağı gördü. Max hemen oraya doğru koştu.

"Hanımefendi!"

Onu ilk fark eden Yurixion, parlak bir şekilde gülümsedi ve el salladı. İki aydan biraz daha uzun bir süre içinde Yurision tanınmayacak kadar olgunlaşmıştı. Bir şekilde sakinleşmiş mor gözleriyle ona bakarak konuştu.

"Lord Calypse uzun zamandır sizi arıyor. Nerelerdeydiniz?"

“Geride bir şey bırakmıştım, bu yüzden bir süreliğine odaya gittim.”

"Keşke getirmemizi isteseydiniz..."

"Önemsiz şeylerle seni rahatsız edemem. Ayrıca... Riftan nerede?

"Lord Calypse, Livadon'un kampına gitti."

Arabanın tepesinde oturan ve kılıcını bileyen Uslin Rikaido cevap verdi. O da geciken ayrılıştan rahatsız görünüyordu. Safların arkasını işaret etti ve tiksintiyle ekledi.

"Muhtemelen Sör Aren'i tutuyor ve hemen toparlanmazsa boynuna bir ip geçirip çekiştirmekle tehdit ediyordur."

Max aşırı sözler üzerine içini çekti. Tembellikten nefret eden Riftan'ın bu zamana kadar dayanmış olması hayret vericiydi. Çantasını vagona attı ve Remdragon Şövalyeleri'nin birbiri ardına dizildiği sıranın arkasına doğru yürüdü. 

Onlara gülümseyen Max'in yüzü birden karardı. Remdragon Şövalyeleri'nin sayısı da gözle görülür şekilde azalmıştı. Kaba bir tahminle bile, savaşta yaklaşık 30 kişinin öldüğü görülüyordu.

Ruth, Hebaron, Elliott ve ona yakın olan diğerlerinin hepsi güvendeydi ama uzaktan tanıdığı bazı şövalyeler gözden kaybolmuştu.

Max kendini sakinleştirdi ve Kutsal Şövalyeler'in bulunduğu yere doğru yürüdü.  Şövalyeler, kutsal emanetin tutulduğu vagonun etrafını sarmıştı. Max etrafına bakınırken Kuahel'in duygusuz yüzünü fark etti ve istemsizce durdu. Kutsal Şövalye, her zamanki gibi, duyguları hadım edilmiş bir oyuncak bebek gibi, kestane rengi savaş atının yanında sessizce duruyordu.

Max kısa süre sonra, onu bir gölge gibi takip eden platin saçlı genç şövalyenin kayıp olduğunu fark etti. Adı Winter mıydı? Tanıdık şövalye ortalıkta yokken, kalbinin bir parçası ağır bir şekilde burkuldu. Sadece bu da değildi. Pamela Platosu'na kadar ona eşlik eden şövalyelerin çoğu ortadan kaybolmuştu.

Bu kadar güçlü olan Kutsal Şövalyelerin bu kadar büyük bir zarara uğradığını düşünmek... Savaş ne kadar korkunçtu? Bunu hayal bile edemiyordu. Şövalyelere kasvetli gözlerle bakan Max sonunda batıya doğru ilerledi.

Uslin'in tahmin ettiği gibi Riftan, Sejour Aren ile tartışıyordu. Riftan'ın boğuk sesi sahada net bir şekilde yankılandı.

"Sana sadece bir saat veriyorum. Oradaki pisliği temizle. Yoksa vagona bağlayıp sürüklerim.”

"Sakin ol. Neden böyle acele ediyorsun? Yaklaşık iki aydır Lexos Dağları'nda dolaşıyoruz. Bu yetmezmiş gibi, tekrar tekrar dirilen ölümsüz ejderhaya karşı uzun bir savaş vermek zorunda kaldık. Bence biraz dinlenmemiz gerekiyor.”

"Bu yüzden dört gün boyunca domuz gibi içmene izin verdim!" dedi Riftan, sanki öfkesini bastırıyormuş gibi bir ses tonuyla.

"Sana dinlenmen için yeterince zaman verdim! Kalkış hazırlıklarımızı bir saat içinde bitirmezsek Balbon'a kendimiz gideriz. Lordunuz, Volose Şövalyelerinin zafer alayında neden olmadığını öğrenirse çok mutlu olur."

"Eh, hemen öfkeleniyorsun. Esnek olmalısın...”

Alçak sesle konuşan Sejour aniden onu gördü ve konuşmayı bıraktı. Şövalyenin koyu yeşil gözleri parladı.

"Merhaba, Bayan Calypse. Bugün göz kamaştırıcı derecede güzelsiniz.”

Riftan'ı geçip yanına geldi. Sonra elinin arkasından öptü ve kibarca konuştu.

"Leydi'nin yarattığı o harika yaratıktan bahsediyorduk."

Max tepenin üzerinde kamburu çıkmış bir şekilde duran goleme bakarken tuhaf bir kahkaha attı. Devin vücudu, sanki gücü neredeyse bitmiş gibi yarı çökmüş bir durumdaydı. Bununla birlikte, bir kolu ve vücudunun yarısı çökmüş olsa bile, ezici heybeti hâlâ aynıydı. Sejour Aren coşkulu bir tavırla devam etti.

"Dristan'lıların Leydi Calypse'e golem büyücüsü dediklerini biliyor musunuz? 'Kızıl Saçlı Kadın'ın devamı er ya da geç Livadon'da sahnelenecek. O arkadaş Bayan Calypse için şimdiden üç şiir yazdı.”

Çadırın altında halka şeklinde oturmuş şövalyelerden birini işaret etti. Yüzünde çilleri olan sarışın bir genç adam özlemle baktı. Max sırtından soğuk bir terin aktığını hissetti ve elini hızla elinden çekti.

“Bu, çok teşekkür ederim. Ama... ejderha boyun eğdirme ekibinin performansına dayalı bir sahne yapmak daha iyi olmaz mıydı? İnsanlar ejderha boyun eğdirme hikayesini benim hikayemden daha heyecanlı bulacaktır. Müttefik birliğine katılan ve hayatlarını riske atan sizler... gerçek kahramanlarsınız."

"Çok alçak gönüllüsünüz. Livadon'a döndüğümde saray şairlerine ne kadar çok erdeminiz olduğunu atlamadan anlatacağım."

Max gülümseyen şövalyeye dehşet dolu gözlerle baktı. Ardından Riftan, Sejour Aren'i omzundan tutup sertçe çekti ve yüzüne karşı vahşice homurdandı.

"Seni ne hakkında uyardığımı unuttun mu?"

"Dört ay önce, beni tenha bir yere sürükleyip bir daha karının yanında oyalanırsam kemiklerimi kırmakla tehdit ettiğin zamanı mı kastediyorsun?"

Sejour Aren doğal bir şekilde yanıt verdi.

"Tabii ki hatırlıyorum. Ama bu yetenekli hanımefendiyi övmek için kemiklerimi feda etmeye hazırım.”

"Bu lanet piçin aklını başına toplaması için derisinin tamamen yüzülmesi gerekiyor..."

Sesini vahşice alçaltan Riftan, Max'in yüzüne bakıp ağzını kapattı. Ve daha sakin bir sesle konuştu.

"Astlarının önünde dayak yemek istemiyorsan, hemen kampı toparla."

Sonra, şövalyeyi kabaca geri itip onun elini tuttu ve ileri doğru yürüdü. Max endişeli bir bakışla arkasına baktı.

Neyse ki, Riftan'ın şiddetli davranışına rağmen Sejour Aren alınmış gibi görünmüyordu. Mutlu bir ifadeyle göz kırpan şövalyeye acı acı gülümsedikten sonra yanından Riftan'ın onaylamayan sesini duydu.

"Sabahtan beri neredesin?"

"Eşyalarımı toplamak için odaya gittim."

"Yemek yedin mi?"

Bir eliyle onun ince omzunu okşayarak ciddi bir şekilde sordu. Max başını salladı. Riftan, bunun doğru olup olmadığını anlamak ister gibi ona baktı, sonra başını eğdi ve onu dudaklarından öptü.

Max etrafına bakınıp koluna hafif bir tokat attı. Bu davranışı hoşuna gitmiş gibi Riftan'ın dudaklarında bir gülümseme belirdi. Onu kollarının arasına aldı ve yavaşça konuştu.

"Endişeliyim çünkü çok kilo vermiş gibisin.”

Sonra başının tepesini öptü ve gitmesine izin verdi. Max kızarmış bir yüzle ona baktı.

Dokunduğu her nokta ısınıyor gibiydi. Yapabilseydi, kocasıyla gizlice dışarı çıkıp biraz baş başa vakit geçirmek isterdi, ancak başkomutanın görevi Balbon'a ulaşana kadar bitmiyordu.

SONRAKİ BÖLÜM