A Barbaric Proposal - 90. Bölüm (Türkçe Novel)

(Phermos) "Bu korkunç. Bu gerçekten inanılmaz. Mutlak kötülük. İhanet uğruna bir çocuğu bu şekilde manipüle etmek."

Phermos sözcüklerini tükürdü; sesi ender rastlanan bir tedirginlik ve güç duygusuyla doluydu.

(Phermos) "Bu soyların her birinin güç kazanmak için ellerinden geleni ardına koymama gibi bir alışkanlığı var."

Rienne'in vücudu gerildi ve yüz ifadesi sertleşerek acıya dönüştü.

(Rienne) "Bunu inkâr edemem."

Kleinfelder'ların entrikalarının sonu yoktu. Kötü yollardan elde ettikleri güçle, kuruyan krallığı sülük gibi yiyip bitiriyorlardı.

Ve kral olmak için böylesine lekeli bir gücü ödünç alan da babasıydı. Black bunun o kadar da umurunda olmadığını söylemişti ama Rienne hâlâ içinden akan kanı affetmeye çalışıyordu.

(Black) "İşe yaramaz şeyler düşünme."

Rienne'in yüz ifadesinin ne kadar rahatsız edici bir hal aldığını gören Black, onun ne düşündüğünü hemen anlayabildi.

(Black) "Kleinfelderların doğuştan parazit olması senin suçun değil Prenses."

(Rienne) "Biliyorum ama..."

(Black) "Eğer biliyorsan, sorun olmadığını da biliyorsundur. Başka bir şey söylemene gerek yok. Aması yok."

(Rienne) "..."

(Black) "Ve ne zaman böyle konuşmaya başlarsan, seni öpeceğim. Nerede olursak olalım."

Rienne ona bakarken elinde olmadan yumuşak ama duruma uygunsuz bir kahkaha attı. Sözleri o kadar doğrudan ve kararlıydı ki, gülebilmek yapabileceği tek şeymiş gibi geldi.

(Rienne) "Öpüşmek her şeyi çözebilirmiş gibi konuşma. Bu sorunu çözmez."

(Black) "Ama sizi konuşmaktan alıkoyabilir Prenses."

(Rienne) "Ağzım hareket etmese bile düşüncelerim hâlâ dönüyor."

(Black) "O zaman bu sadece hayatımızın geri kalanında seni öpmek zorunda kalacağım anlamına geliyor."

(Rienne) "..."

Bu nasıl bir mantık sıçraması? Ama bunu düşünürken bile, yine de önce ona uzandı ve kollarını ona doladı.

Eğer bu adam hayatlarının geri kalanında böyle inatçı olmayı planlıyorsa, o zaman bu kulağa çok da kötü gelmiyordu. Bunu o kadar da umursamıyordu.

Rienne'i tutan Black, büyük elini şefkatle onun sırtında aşağı yukarı gezdirdi.

(Black) "Hatırlayabildiğim kadarıyla babam pek de arzu edilen bir kral değildi. Kleinfelderlar açgözlülüklerinden besleniyorlardı ama diğer soyluları haçlı seferlerine çekmek için pek çok başka nedenleri vardı."

(Rienne) "Bunun...Tanrı'nın gücünü çaldığı iddiasıyla bir ilgisi var mı?"

(Black) "Belki."

(Rienne) "Eminim Başrahip bir şeyler biliyordur."

Yüzü hâlâ Black'in göğsüne gömülü olan Rienne, sesi biraz boğuk çıksa da hayati bir noktadan bahsetti. Şu anda onunla yüzleşmeye dayanamıyordu.

(Rienne) "Theran Kleinfelder'ın sizi Tapınak'ta ziyarete geldiğini söylediniz ama kimse önce doğrulanmadan içeri giremez. Yani orada olduğunu kimse bilmiyorsa, gizlice girerken yardım almış olmalı. Eğer o zamanki Başrahip ise, olanlar hakkında daha fazla şey biliyor olabilir."

(Phermos) "Oh, bu mümkün. Hemen tapınağa gitmeliyiz!"

Phermos aniden bağırarak monoklünü yukarı kaldırdı.

(Phermos) "Ve benim tahminim, her ne olduysa kesinlikle Nauk'un anormal kuraklığıyla ilgili olduğu yönünde."

(Rienne) "Kuraklık mı?"

(Phermos) "Bunların hepsi tesadüf olamaz. İsyan yirmi bir yıl önce gerçekleşti ve Nauk'ta kuraklık da ilk kez yirmi bir yıl önce başladı. Ve Tanrı'nın gücünden bahsetti, doğru mu? Yağmur göklerin yetkisi altındadır."

Rienne sanki bir şeye çarpılmış gibi baktı.

Bu kulağa fazlasıyla fantastik geliyordu.

(Rienne) "İnsanlar için... yağmuru çalmak mı? Bu mümkün mü...?"

(Phermos) "Çoğu kişi bunun imkânsız olduğuna inanır ama ateş olmayan yerden duman çıkmaz. Ah, Lordum iklimi inceleyen bilginleri getirmek istediğini söylediğinde bunu hemen yapmalıydık. Belki o zaman şu anda en azından bir cevap bulabilirdik."

Bu da kulağa çok şaşırtıcı geliyordu.

(Rienne) "Bunu yapmayı düşünüyor muydun?"

Rienne başını çevirdi ve gözlerinde şaşkın bir ifadeyle Black'e baktı.

(Black) "İşleri ağırdan alacaktım. Zamanımız var."

(Rienne) "Hah... Beni şaşırtmaktan asla vazgeçmiyorsun aşkım. Bunu yapmayı daha önce hiç düşünmemiştim."

(Black) "Kleinfelderlar seni durdurmasaydı sen de aynısını yapardın Prenses."

(Rienne) "Öyle umuyorum."

Rienne bir kez daha kendini Black'in kucağına attı ve ona sessizce gülümserken, sanki dünyadaki en güzel şeymiş gibi baktı.

(Rienne) "Ben de elimden geleni yapmak istiyorum. Uzun zaman önce yapmam gereken şeyleri."

(Black) "Bunu dört gözle bekliyor olacağım."

Sanki kendi küçük dünyalarındaymış gibi ikisini izleyen Phermos sessizce ve beceriksizce öksürdü.

(Phermos) "Uh... İkinizin çok yakın olduğunu görebiliyorum ve birbirinizi desteklemek ve moral vermek her zaman iyidir, ancak lütfen hepimizin ilgilenmesi gereken bazı acil işlerimiz olduğunu unutmayın. Başrahibi şahsen tanıdığınızı göz önünde bulundurarak, bu işi sizin halletmenizin en iyisi olacağını düşünüyorum Lordum."

(Black) "Biliyorum."

(Phermos) "O halde bu işi çabucak bitirmeliyiz. Dedikleri gibi, sıcakken saldıralım. Şimdi gidelim mi?"

Zaman kaybetmeye hiç gerek yoktu.

Theran Kleinfelder çoktan ortadan kaybolmuştu, bu yüzden onun kaçınılmaz hareketine karşılık olarak mümkün olan en kısa sürede bir karşı önlem hazırlamaları gerekiyordu.

(Black) "O zaman-"

(Rienne) "Birlikte gidelim."

Rienne Black'i bıraktı, ona bakarken kucağından çekildi.

(Black) "Hayır, sen burada kal Prenses."

(Rienne) "Neden ama? Yardım edebilirim."

(Black) "Yapabilsen bile, Kleinfelder kalenin hemen dışına taşınıyor. Onun nasıl biri olduğunu ve neler yapabileceğini tam olarak bilmeden kendini ona bu kadar pervasızca göstermene izin veremem."

Rienne bir an için onun çok dikkatli davrandığını düşündü ama onunla tartışamazdı.

Onun şu anda ne düşündüğünü ve nasıl hissettiğini çok iyi biliyordu. Su ne kadar sığ olursa olsun, insan sevdiği insanların ayaklarını ıslatmasına izin veremez. (Y/N; Ne kadar az tehlike olursa olsun, riske girmek istemediği anlamını taşıyan hoş bir ifade tarzı.)

Onun yerinde olsaydı, o da aynı şeyi söylerdi.

(Black) "Burada, kalede olduğunuzu bildiğim için daha hızlı hareket edebileceğim Prenses."

(Rienne) "Pekâlâ."

Rienne parmak uçlarında ayağa kalktı ve kollarını uzatıp Black'in boynuna sarıldı.

(Rienne) "O zaman acele et ve geri gel. Öyle bir noktaya geldin ki, gittiğine bile şaşırdım."

Onu yerden hafifçe kaldıran Black, Rienne'in beline sarıldı. Şimdiye kadar, boynuna en rahat şekilde sarılmasını sağlamak için onu hangi açıyla tutması gerektiğini tam olarak biliyordu.

(Black) "Eğer bunu yaparsam, sen de beni şaşırtmak zorundasın Prenses."

(Rienne) "Nasıl yani?"

(Black) "Bunu size bırakıyorum."

(Rienne) "Hm... sizi şaşırtmak için pek bir şey yapabileceğimden emin değilim."

(Black) "Böyle düşünmek için bu kadar acele etme. Tanıdığım onca insan arasında beni şaşırtan tek kişi sizsiniz Prenses."

Dudaklarını kulağına bastırarak alçak sesle fısıldayan adamın nefesini teninde hissetti.

(Black) "Geri döneceğim."

Gidişi uzun sürmeyecekti - Tapınağa kısa bir ziyaretti sadece.

Yine de, bu gerçeğe rağmen, ayrılışları sevgi doluydu. Görünüşe göre, ne kadar kısa bir süre olduğu önemli değildi, ayrı geçirilen her zaman giderek dayanılmaz hale geliyordu.

(Rienne) "Çabuk geri dönmelisin."

(Black) "Bunu söylemeye devam edersen, buradan ayrılamam."

Black onu yavaşça yere bırakırken Rienne vücudunun kaydığını hissetti. Ona baktığında yüzünde bir gülümseme vardı, ancak bakışları onun hareketlerini takip ederken, vücudunu yakıyormuş gibi hissediyordu.

(Black) "Beni bekle. Yatağa gitme."

(Rienne) "Tamam."

Çok geçmeden Black, ardında Rienne'in tenine yapışmış gibi görünen yakıcı bir bakış bırakarak tapınağa doğru yola çıktı.

 

***

 

(Klimah) "K-korkmayın. Sizinle kalmam söylendi Prenses, ben de buraya geldim."

Black gittikten sonra ay gökyüzünde istikrarlı bir şekilde yükseldi.

Normalde elini yüzünü yıkayıp yatmaya hazırlandığı saatlerdeydi ama bu gece bunu yapmak istemedi. Yatakta tek başına yatmak bir daha asla yapmak istemediği bir şey haline gelmişti.

Klimah beklenmedik bir şekilde onu ziyaret ettiğinde Rienne elini yüzünü yıkamadan ya da kıyafetlerini değiştirmeden pencerenin kenarında oturmuş aya bakıyordu.

(Rienne) "...? Korkmuyorum ama seni buraya getiren şeyin ne olduğu konusunda biraz kafam karıştı. Annenle birlikte olman gerekmiyor mu?"

(Klimah) "Ah, annemin yanında zaten biri var-diğer kadın. Ama bana sizin yanınızda olmam gerektiğini söyledi Prenses."

(Rienne) "Kim söyledi bunu?"

(Klimah) "Prens Fernand, yani lordum. Bunu yaveri de söyledi."

(Rienne) "Bu çok garip. Bunu neden söylediğini merak ediyorum."

Rienne bunu bilmiyordu ama Black bunu Klimah'tan istemişti çünkü görünüşüne rağmen çok iyi eğitimli bir suikastçıydı. Ve yaptığı işte çok iyi olduğu için, olası saldırıları önlemek söz konusu olduğunda en iyi seçim oydu.

Black, Rienne'in Nauk Kalesi'nden nasıl sessizce kaçırıldığını hâlâ unutmamıştı. Artık hiçbir şeyin Kleinfelderların ötesinde olmadığını, ne pahasına olursa olsun ellerinden geleni yapacaklarını biliyordu.

Ama görünüşte saf olan Klimah'a bakınca, onun eğitimli bir suikastçı olduğuna inanmak zordu.

Yanında Rienne varken ensesi kızarıyor, her kelimeyi kekeleyerek söylüyor ve olduğundan daha da genç görünüyordu.

Muhtemelen bu, Rienne ona o kadar lezzetli tatlılar verdikten hemen sonra başlamıştı.

(Rienne) "Her neyse, sorun değil. Sadece uyuyamadım, bu yüzden gidip kraliyet kayıtlarına bakmayı düşünüyordum. Bana eşlik etmek ister misin?"

(Klimah) "Nereye gitmek isterseniz siz oraya götürürüm. Her yer iyidir."

Klimah cevap verirken yüzü kızarmış olsa da ifadesi düzgündü.

Rienne nazikçe gülümsedi.

(Rienne) "Teşekkür ederim, Sör Renfell."

Rienne Klimah'ı düğün töreni sırasında kendisine verilen isimle çağırdı.

Teknik olarak Klimah henüz bir şövalye değil, sadece bir çıraktı ama Sör Henton'un oğlu olarak, babasının ve yaptığı fedakârlıkların onuruna kendisine erkenden 'Sör' unvanı verilmişti.

(Rienne) "O zaman gidelim. Kayıtlar kralın ofisinde."

(Klimah) "Benim arkada olmam gerekiyor... Ben yolu bilmiyorum... o yüzden önümden yürümelisiniz Prenses."

(Rienne) "Oh, anlıyorum. O zaman lütfen şamdanı bana verin. Koridorlar karanlık olacak."

(Klimah) "Evet."

Klimah, şamdanı eline almasını ister istemez hemen mumu kavradı ve tutacağından tutmak yerine sıcak balmumuyla elini yaktı.

(Rienne) "Ah, çok sıcak! Sadece onu alman gerekiyordu!"

Rienne mumu hızla elinden aldı ve Klimah azarlanmış bir çocuk gibi büzülerek uzaklaştı.

(Klimah) "Ben... Biliyorum ama sıcak bir şeyi tutmanın sakıncası yok. Geçmişte bunu çok yaptım, bu yüzden artık acımıyor."

Onun hikayesini dinleyen Rienne yumuşak bir iç çekti.

(Rienne) "Sıcak bir mumu çıplak ellerinle tutmak kefaret için dua etmenin başka bir yolu muydu?"

(Klimah) "Onlardan biriydi."

(Rienne) "...Artık bunun için dua etmene gerek yok. Sıcak bir muma dokunmanı bile istemiyorum."

(Klimah) "O, tamam."

Klimah'ın ensesi yine kıpkırmızı oldu.

(Rienne) "Hadi gidelim."

Koridorlarda ilerlerken Rienne hemen arkasında Klimah'nın olduğunu fark etmedi; etraflarını saran karanlığa karşı son derece tetikte ve temkinliydi.

 

***

 

Kraliyet kayıtlarına bakmak istediğini söylediğinde, bunun arkasında özel bir düşünce yoktu. Rienne sadece Black dönene kadar uyumak istemiyordu, bu yüzden böyle basit bir şeyin o gelene kadar kafasını dağıtmak için yeterli olacağını düşündü.

Böylece kuraklığın tarihini okumak için kayıtlara bakmaya karar verdi.

Phermos'un dediği gibi, eğer kuraklık Gainer kraliyet hanedanının son kralı Kral Fenbrouin'in ölümünden sonra başladıysa, ondan önceki yıllarda buna dair hiçbir kayıt olmaması gerekirdi.

(Rienne) "En azından ben öyle düşünmüyorum..."

Rienne buraya aslında sadece vakit geçirmek için gelmişti ama kayıtları derinlemesine inceledikçe bu düşüncesi hızla kayboldu.

Burnu sayfaların arasına öylesine gömülmüştü ki saçlarının uçlarının mum tarafından yakılmasına ramak kaldığını fark etmemişti bile.

Eğer Klimah özenle mumu kendisinden uzaklaştırmasaydı, başının bir tarafı çok kötü bir zaman geçirecekti.

Ama bunu yapmak için Klimah bir kez daha sıcak mumu çıplak elleriyle tuttu ve Rienne'in aklının başına gelmesine neden olarak mumu bıraktı.

(Klimah) "N-ne arıyorsunuz?"

(Rienne) "Yağış miktarını. Her yağmur yağdığında buraya kaydediyoruz."

(Klimah) "Yağış miktarı mı?"

(Rienne) "Doğru."

Tam o sırada Rienne, Klimah'ın Black'in yaşlarında, hatta belki biraz daha büyük olduğunu hatırladı.

(Rienne) "Çocukluğunuzla ilgili çok şey hatırlıyor musunuz? Yaklaşık yirmi yıl önce, o zamanlar çok yağmur yağar mıydı?"

(Klimah) "Yağmur... emin değilim. Sanırım şimdikinden daha çok yağardı... a-ama mevsimden mevsime değişir..."

(Rienne) "Kayıtlar da öyle diyor."

Yağış miktarları karşılaştırıldığında kuraklık şimdi kesinlikle daha belirgindi. Mevsimler aynı olsa da, kaydedilen yağış seviyeleri kontrol edildiğinde, bugünlerde nadiren yağmur yağdığı görülüyordu.

Ancak, daha eski yıllara bakıldığında, yağış miktarının o kadar da yüksek olmadığı görülüyordu. O zamanlar bile hiç yağış kaydedilmeyen birçok tarih vardı.

Tek fark, Ebet Nehri'nin kuruduğuna dair bir kayıt olmamasıydı.

(Rienne) "Buraya bakın. O zamanlar, tıpkı şimdi olduğu gibi, altı ay boyunca hiç yağmur yağmadı. Buna rağmen ne mahsul verimi düştü ne de kraliyet ailesine ödenen vergiler azaldı."

(Klimah) "G-gerçekten mi?"

(Rienne) "Yağmur yağmamasına rağmen su sıkıntısı yoktu. Şimdikinin aksine."

(Klimah) "Ah... Ama neden?"

(Rienne) "Bilmiyorum."

O zamanlar Ebet Nehri'nin taştığı ve dokuz şelalenin her gün güzel gökkuşakları oluşturduğu söylenirdi. Bu dönemin vergi gelirlerine bakıldığında Nauk'un çok bereketli bir yer olduğu anlaşılıyordu.

Yağmurun yağmaması o zamanlar hâlâ geçerli bir sorundu ama yağmur yağdığında bile çiftçilik her zaman yorucu bir şeydi. Nauk'ta fazla yağmur yağmasa da her zaman bol miktarda tatlı su bulunurdu. Gerçekten de Tanrı tarafından kutsanmış bir toprak gibi görünüyordu.

(Rienne) "Peki, dokuz şelaleyle birlikte nehrin kurumasına tam olarak ne sebep oldu?"

Sanki bir şey Nauk'u su sayılabilecek her şeyden mahrum bırakmış gibiydi.

 

 

(Y/N; Merhabalar canım okuyucularım<3 Serimizin ingilizce çevirilerinin sonuna gelmiş bulunmaktayız.. 145 bölümün tamamını çeviren bir yer buldum ancak çeviri ingilizce değil. Elimden geldiğince sizlere daha çok anlaşılır kılarak çevirilere devam edeceğim<3 Haa birde fotoğrafların yine tamamını bulabildimm ama tabiki onları da düzenlemem gerek bölüm bölüm.

  Sizleri çook uzun süreler beklettiğim için özür diliyorum. Umarım keyif aldığınız bir hikaye olmuştur. Hepinize çook iyi, sağlıklı ve mutlu günler diliyorum. Tatlı yorumlarınız, ilgiyle beklemeniz için çok teşekkür ediyorum. Hikayemizin geri kalanında görüşmek üzereee hepinize sevgilerimi iletiyorumm<33333

Bir de söylemeden geçemeyeceğim.. Çevirilerimde hep bana yardım eden yanlışlarımla tek tek ilgilenip gelişmem için elinden geleni yapan, her anlamda bana destek olan canım Özge çevirmenimize teşekkür ediyorum<33 iyi ki varsın, her şey için teşekkür ederim tatlış çevirmeniim benim <3333

   Ve ve son olarak bir hikayenin daha çevirilerine başladım ancak onu da belki sınavdan sonra ya da uygun bir zaman da size sunarız diye düşünüyorum. Umarım artık sizi çok bekletmeden, disiplinli bir şekilde bölümleri düzgünce çevirip bol etkileşimli bir şekilde bu süreci devam ettiririz. Çoook uzun yazdım ama hepsini içimden söylemek geldi kendimi durduramadım😊 Kendinize çook iyi bakın, görüşmek üzereee<33)

« Önceki Bölüm Sonraki Bölüm »