MEŞE AĞACININ ALTINDA 2. KİTAP - 164. Bölüm (UNDER THE OAK TREE)

Sanki öfkesini bastırmaya çabalıyormuş gibi prensese bakan Riftan, ona doğru döndü. Max, kocası da aynı derecede tatsız bir zaman geçirdiği için biraz rahatlamıştı. Riftan ifadesiz kaldı.

“Akşam olmadan Ignord ovalarını geçmemiz gerektiğini söylemiştin.”

“”Ignord” değil, “Ginore”.”

Şarap içen prenses onlara yaklaştı.

“Drystan'ı Whedon lehçesiyle telaffuz etmek ayıp değil mi?"

“Saygısızlık için beni bağışlayın.”

Max alaycı bir şekilde homurdandı ve ardından bakışlarını kuru bir ifadesi olan Riftan'a çevirip soğuk bir tonda düzeltti.

“Bugün "Ginore" ovalarını geçmek istiyorsan, kamp kurup ayrılmaya hazırlanmak için emir vermek daha iyi olmaz mı?”

“Ne zaman ayrılacağına karar vermek yalnızca komutana kalmıştır. Lord Calypse'in karısı olmana rağmen biraz meraklı değil misin?”

Prenses savaşmaya kararlıymış gibi yeniden itiraz etmeye başladı. Max sabrını yitirip kadına keskin bir bakış fırlattı. O anda Riftan sertçe konuşarak her kelimeyi homurdandı.

“Eşime kaba davranmanız kabul edilemez.”

Bir uyarı olarak prensesin yüzüne dik dik baktı ve şiddetle ekledi.

"Bu kişi Remdragon Şövalyeleri’nin bir büyücüsü ve bana tavsiye verebilecek konumda. Meraklı olmaması gereken prensestir.”

Prensesin yüzü bir anda solgunlaştı. Riftan sanki daha çok ateş edecekmiş gibi dudaklarını yaladı ama sanki bundan bıkmış gibi hızla oturduğu yerden kalktı. Onlara heyecanlı gözlerle bakan şövalyelere doğru soğuk bir sesle bağırdı.

“Mola bitti! Yürüyüşe hazırlanın!”

Bir kolunu Max'in omzuna attı ve atın bağlı olduğu yere doğru yürüdü. Max prensesin sertleşen yüzünü tahrik edercesine izledi, sonra Riftan'a baktı ve endişeli bir şekilde konuştu.

“Prensese… bu kadar kaba davranmanın bir sakıncası yok mu? Drystan'ın kraliyet ailesi misilleme yapmak isteyebilir…”

“Kral Thorben, küçük kız kardeşinin birkaç sözüne aldanacak biri değil. Bu yüzden onu memnun etmeye ve kabalığına katlanmaya gerek yok.”

Riftan hoşnutsuzlukla karşılık verdi ve Talon'u karı engellemek için kurulmuş tentenin altından çıkardı.

Max hafifçe kaşlarını çattı. ‘Bu kadının Kral Thorben'i ve Yedi Krallık anlaşmasının destekçilerini ikna etmede doğrudan bir etkisi yoksa, o zaman Riftan neden onunla uğraşıyor?’ Ona tiksinti dolu gözlerle bakan Max, keskin bir tonda sordu.

“Öyleyse… neden onun flörtlerine katlanıyorsun? Drystan'ın süvarilerini artçı birliğe koyarsan uygun bir mesafe koyabiliriz…”

“Drystan'dayız. Buranın coğrafyasını ve Besmore Kalesi'nin yapısını en iyi bilenler Dristanlılar. Bu nedenle Kral Thorben'in süvarileri Remdragon Şövalyeleri ile birlikte en önde konumlandırıldı ve Rienna Mor Thorben doğal olarak benimle aynı rütbeye geldi.”

Talon'un sırtını eyerleyen Riftan hafifçe içini çekerek ona baktı.

“Prensesin tavrının hoş olmadığını biliyorum. Eğer bir piç lanet olası bir dilenci gibi senin peşinde olsaydı, derisini canlı canlı yüzmek dahi isterdim. Ama birkaç gün içinde Besmore Kalesi'ne varacağız ve prenses doğal olarak arka kısma taşınacak. O zamana kadar sabırlı ol. Prensesten mümkün olabildiğince uzak duracağım.”

Max yüzünde daha rahatlamış bir ifadeyle başını salladı. Her ne kadar böyle konuşsa da dar görüşlü bir kız gibi davranmaya devam etmek istemiyordu. En azından yolculuğun geri kalanı boyunca anlayışlı bir eş olacağına dair kalbindeki kesin kararlılıkla Rem'i derme çatma ahırdan dışarı sürükledi.

Ancak, lanet olası prensesin eyerden inerken dengesini kaybetmiş numarası yaparak kendini Riftan'a attığını görünce kararlılığı yarım günden az bir sürede yıkılmanın eşiğine geldi. Bir an için o kadar sinirlendi ki nefes almayı unuttu.

Riftan'ın zoraki bir şekilde prensesi tutup soğukkanlılıkla uzaklaştırmasını, ardından aceleyle arkasını dönmesini izledi. İkisine sadece bir saniye daha bakmış olsaydı, kontrolünü kaybedip en kötü yanını gösterecekti.

Sabır için Tanrı’ya hararetle yalvarırken ateşin yakıldığı yere gitti. Sonra hiçbir şey görmemiş gibi yaparak askerlerin arasına oturdu ve gelişigüzel bir şekilde yemek yedi.

Görünüşe bakılırsa yüz ifadesini kontrol etme çabaları boşunaydı, zira Ruth ve şövalyeler ona bakmaya devam ettiler, buna rağmen Max, olması muhtemel bir rezalet çıkarmadığı için kendisiyle gurur duyuyordu.

Bir kase yahniyi silip süpürdü ve dinlenmek için kışlaya gitti, birkaç gün daha dayanmak için kendini cesaretlendirdi.

Gün bitti ve daha zor başka bir gün başladı. Birbirinin yanında giden iki atı görmezden gelmeye çalıştı, önündeki kişiyi sessizce takip etmeye odaklandı. Ama sabrı hızla tükeniyordu.

Yaklaşan savaşa hazırlık olarak Riftan, Besmore Kalesi’nin yanı sıra civardaki arazi hakkında bilgi toplamakla meşguldü ve Rienna Mor Thorben, elinden geldiğince Riftan ile sohbet etme fırsatını değerlendiriyordu. Prensesin kafasında savaşı durdurmak ya da ejderhanın dirilişi diye bir şey yok gibi görünüyordu.

Sinirli bir şekilde prensese bakan Max, yanağına çarpan kuvvetli bir rüzgar hissetti ve gökyüzüne doğru döndü. Zar zor dağılan kar yeniden toplanmaya başlamıştı. Neyse ki ya da ne yazık ki, hava kötüleştikçe artık kıskanma lüksünü göze alamazdı.

Atını donmuş arazi boyunca yönlendirmek için mücadele etti, bu ona sanki kulakları düşecekmiş gibi hissettirdi. Umutsuzca onları takip ettikten sonra, Riftan nihayet bir mola emri verdi.

Max eyerden inip askerlerin yaktığı ateşin önüne doğru yürüdü. Neredeyse yanıklara sebep olacak bir mesafeden sıcağın tadını çıkardı ve rüzgar sakinleştiğinde tekrar atına bindi.

Ani soğuk hava dalgası üç gün sürdüğü için Besmore Kalesi'ne planlanandan bir gün sonra ancak vardılar. Max, gri kar örtüsünün ardından belli belirsiz yansıyan duvarlarla çevrili şehrin silüetine dikkatle bakarken rahatlayarak hafif bir iç çekti. Sonunda gidecekleri yere ulaşmışlardı.

Ancak kısa bir süre sonra, bunun sevinilecek bir şey olmadığı düşüncesi aklından geçti. Şu andan itibaren, son savaşı vermek zorundaydılar. Önde olan Riftan'a endişeli gözlerle baktı, nefes almak için zaman olmasını ümit etti.

Neyse ki, hemen bir kuşatma başlatmak istiyor gibi görünmüyordu. Tepeye tırmanıp şehri çevreleyen siperlere bakan Riftan, şövalyelere bir mevzi hazırlamaları için talimat verdi.

Kısa bir süre sonra, alanda uzun bir sıra halinde olan askerler kale boyunca ilerledi ve belirli mesafede bir tertip başlattı. Max ve Remdragon Şövalyeleri, Besmore'a bakan bir tepeye yerleştiler.

Birkaç dakika sonra, devasa katedraller ve yüzlerce taş binayla dolu muhteşem bir şehir manzarası çok görüş açılarını doldurdu. Issız şehri çevreleyen kuvvetlendirilmiş siperlere hayretle baktı. Besmore Kalesi de Midna gibi içeriden saldırıya uğramış ve hiçbir yerde önemli bir hasar görülmemişti.

‘Kapıları açmak için yeniden şehre sızmamız gerekecek mi?’ Biraz daha uzakta toplanmış paladinlere bakmak için yavaşça başını çevirdiğinde, Ruth'un iç çeken sesini duydu.

“Görünüşe göre kuzeye doğru ilerleyenler henüz gelmemiş.”

Max, Sejour Aren ve Prenses Agnes liderliğindeki ordunun hiçbir yerde görünmendiğini fark edince kaşlarını çattı. Güneyi dolaşan kendilerinden en az bir hafta önce varmaları gerekiyordu.

“Bir ihtimal… bir şey mi oldu?”

“Belki onlar da bizim gibi tedarik sorunlarıyla boğuşuyorlar. Arex, Yedi Krallık Barış Anlaşması'nın dost ülkesi değil.”

Ruth sıkıntıyla ensesini kaşıyarak konuştu.

“Şey… Şiddetli bir kıtlığın ortasında, keşif gezisi için büyük miktarda vergi bile topladılar, ama onlara tekrar savaş malzemesi tedarik etmeleri söylendiğinde… bu durumun lordların hoşuna gideceğini sanmıyorum.”

“A-ma… Yedi Krallığın barışı için savaşıyoruz. Lordların, onlar adına savaşan askerleri yeterli düzeyde destekleme görevi vardır…”

“Bütün görevlerin olunca ne işe yarar ki? Eminim herkes şu anda ejderhanın diriliş haberinden daha çok yiyeceksiz kalmaktan korkuyor.”

“Bu durumda askerlerin açlıktan ölmesi doğru mu? Canımız pahasına savaşıyoruz…”

Heyecanlı bir tonda konuşan Max aniden ağzını kapattı. Uzaktan koyu bulutlar gibi gelen kara kargaların görüntüsü tamamen dikkatini çekti.

Garip manzara karşısında dalgın dalgın gözlerini kırpıştıran Max, birden sırtının donduğunu hissetti. Karga ya da o tarz bir şey değillerdi. Yüzlerce kara ejder bütün gökyüzünü kapladı. Bunu fark eder etmez, önden yüksek bir boru sesi duyuldu.

“Kalkanı kaldır!”

Aklı başına ilk gelen Ruth haykırdı. Max acilen büyü gücünü artırdı. O anda gökten dolu gibi devasa kayalar düşmeye başladı. Boğazından yükselen çığlıkları yuttu ve büyü gücünü hızlı bir şekilde artırdı. Savunma duvarı açılmış olmasına rağmen üstünde uçan taş yığınlarını görünce sırtından soğuk bir ter boşaldı.

Büyülü güçlerinin kontrolünü kaybetmemek için mücadele ederek etrafına bakındı. Diğer sihirbazlar da alelacele kalkanı genişletti, ancak bu, tüm Müttefik Kuvvetleri korumak için yeterli değildi.

Moloz yağmurundan kurtulamayan askerler karların üzerine korkunç bir şekilde serildi ve vagonlar, kuşatma silahları ve ahır olarak kullanılmak üzere dikilmiş bazı kışlalar harap olmuş zemine saçıldı.

Çevirmen: Sabahat <3

SONRAKİ BÖLÜM