MEŞE AĞACININ ALTINDA 2. KİTAP - 111. Bölüm (UNDER THE OAK TREE)

Riftan, wyvern derisinden yapılmış siyah bir yelek ve hafif zırhın üzerine koyu mavi tunik giymişti, belinden sarkan uzun kılıcıyla, bir şövalyeden çok gezgin bir paralı askere benziyordu.

Ayrıca, çoğunlukla geriye doğru taranmış olan kakülleri biraz kısaydı ve güzel alnını düzgün bir uzunlukta nazikçe kaplıyordu. Ensesini kaplayan saçlarının arkası mükemmel bir şekilde düzgündü. Sert, ciddi ifadesi ve kasvetli gözleri olmasaydı, yirmili yaşlarında genç bir adam gibi görünürdü.

“Hafif giysilerle dışarı çıkmışsın.” Riftan ona baktı ve dizginleri hemen yanında bulunan Elliot'a verdi.

Max ona parlak gözlerle baktı ve kaşlarını çattı. 'Beni görür görmez, söylediğin tek şey bu mu?'

Pişmanlık belirtisi bile göstermeyen kuru tavrı karşısında, sakin bir konuşma yapma kararlılığı bir çırpıda çöktü. Ellerini beline koydu ve delici gözlerle onu izledi.

"D-dün tam olarak ne oldu? Bütün gece hangi cehennemdeydin...?!

“Talon'u ahıra bırakın ve önden kulübeye geri dönün.”

Riftan bir eliyle onun kolunu yakaladı ve arkasındaki şövalyelere talimat verdi. O bir şey diyemeden binanın girişine doğru yürümeye başladılar.

Max'in şaşkın bir ifade takındı.

‘Nasıl bu kadar keyfi davranabiliyorsun?!’ İpe bağlanmış bir keçi gibi peşinden koştu ve sordu.

"N-nereye gidiyoruz?"

“İnsanlara tekrar şov yapmayacağım. Hadi odaya gidip orada konuşalım." diye tersledi ve büyük, kalabalık salona girdiler.

Onu keskin bir bakış attı, sonra omzunun üzerinden baktı. Şövalyelerin yüzlerinde endişeli ifadeler vardı ve Sidina da ona kocaman açılmış gözlerle bakıyordu.

Max onlara her şeyin yolunda olduğunu göstermek için zoraki bir şekilde gülümsedi ve büyük salondan misafir odasına giden büyük taş basamaklardan yukarı Riftan'ı takip etti. Sonunda odalarına ulaştıklarında, hemen soru sormaya başladı.

"Şafak vakti kaleden ayrıldığını duydum. Ne oldu? Sör Rikaido ne haber getirdi...?”

“Anatol'da bazı sorunlar çıkmış. Hemen harekete geçmem gerekiyordu, bu yüzden bütün gece telgraflar gönderdim ve tüccarlardan birkaç şeyi halletmeme yardım etmelerini istedim.”

Riftan paltosunu çıkardı ve gelişigüzel bir şekilde sandalyenin üzerine koydu. Max'in yüzü endişeyle bulutlandı.

“Ve bu sorun nedir?”

Bir süre dinlenen Riftan, yorgunmuş gibi ensesini ovuşturdu ve cevap verdi.

“Yedi Krallık Konseyi, savaş malzemeleri sağlamak için Rakashim'in tebaasından büyük miktarda yiyecek sözü verdi. Bu süreçte Anatol Tüccar Loncası aracı olarak hareket ediyordu ve işlem sırasında bazı anlaşmazlıkların ortaya çıktığı görülüyor.”

Max kaşlarını çattı. ‘Kesinlikle Anatol büyük bir ticaret şehri haline geldi ve tüccarlar birliğinin ödediği vergiler muhtemelen bölgenin ana gelir kaynağıdır. Ancak, büyük bir seferi yeni bitirmiş olan lordun, kısa bir mola bile vermeden oraya koşması ve bütün gece sadece bir iş anlaşmazlığını çözmesi biraz garip değil mi?’ Ona şüpheyle baktı.

“Tam olarak neler oluyor? Nasıl büyük bir sorun patlak verdi...?”

Sözlerini bitiremeden Riftan yumuşak bir sesle cevap verdi.

“Doğu Balto bölgesinin limanına giren Anatol gemilerine tek taraflı el konulduğu söyleniyor. Aderon Sowner adlı tüccar birliği temsilcisi, Remdragon Şövalyeleri’nden yardım istedi. Rikaido neler olduğunu anlamaya çalışırken etrafta koştursa da, öyle görünüyor ki lordun temsilcisi için öğrenebileceklerinin sınırı var. Bu yüzden Balto'ya resmi bir mektup gönderdim ve rüşvet veren tüccarlarla ilgili söylentileri araştırmak zorunda kaldım. Ortaklarımı kuzey hapishanesinden bir an önce çıkarmalıydım.”

Max, onun sert cevabına karşı ağzını kapalı tuttu. Sorun beklediğinden çok daha ciddiymiş gibi görünüyordu, bu yüzden tartışmaya devam edemedi.

Ancak içinden çıkılmaz haller olsa da yüreğini kar gibi eriten hüzün kaybolmadı. Bakışlarını indirip yerdeki desenli halıya hoşnutsuz bir yüzle baktı ve içerleme dolu sözler söylemeye başladı.

“En azından bana böyle bir sorunun ortaya çıktığını açıklayabilirdin. Sebeplerinden tamamen habersizdim... ve bütün gece dönmeni bekledim."

“Benim kulaklarıma bile söylediğim her şey sızlanıyormuşum gibi geliyor.’ Max kızardı ve tepkisine baktı.

Max bilinçsizce etrafındaki kasvetli atmosferden uzaklaşırken, Riftan onu karanlık, çökük gözlerle izledi. Ona bakan Riftan, garip bir şekilde sakin bir sesle sordu.

"Kuleye geri dönmek de ne?"

Dalgın bir şekilde gözlerini kırpan Max rahat bir nefes aldı. Sidina'nın kendisinden ulaşılamaz bir şey istediğini duyunca yanlış anlamış olmalıydı. Onu rahatlatmak için neşeli bir sesle cevap verdi.

"H-hiçbir şey değil. Sidina bu iş bittiğinde Nornui'ye dönmeyi planlıyor. Kulede epeyce yaklaşmıştık… o yüzden bir süre homurdanarak geri dönmemi istedi.”

Max, yüzünün hafifçe sertleştiğini görünce aceleyle ekledi.

“Tabii ki, ona kesinlikle kuleye geri dönme niyetimin olmadığını söyledim. Lord Calto da beni ileri düzey büyücülüğe terfi ettirmeyi teklif etti ama ben onu hemen geri çevirdim.”

Son sözleri, yeteneğinin ne kadar takdir edildiğini bilmesini sağlama arzusuyla eklemişti ancak Riftan pek etkilenmiş görünmüyordu. Max, onun garip bir şekilde sakin görünmesi karşısında endişe duygusu hissetti ve gergin bir şekilde ağzını açtı.

"İlk başta Pamela Platosu'nu araştırmak için gönüllü olmamın nedeni adadan bir an önce çıkmaktı. Bütün bunlar bittiğinde, Anatol’a geri döneceğim.”

“Dünya Kulesi'ne git.”

Max aniden dondu. Sanki ne dediğini tam olarak anlayamamış gibi şaşkın şaşkın ona baktı.

“Ne… ne demek istiyorsun?”

“Dediğim gibi.” Riftan rafa doğru yürüdü, bir şişe su aldı ve kuru bir şekilde, "Beni memnun etmek için istediğin şeyden vazgeçmene gerek yok." dedi. “Dilersen Nornui'ye gidebilir, birkaç yıl daha okuduktan sonra geri dönebilirsin.”

Max tamamen şok olmuştu ve dudakları titriyordu, sonra birden yüzü öfkeden kıpkırmızı oldu.

“Ben, ben Dünya Kulesi'ne geri dönmek istemiyorum. Sana dün de söyledim, senin yanında olmak istiyorum. Seninle Anatol'a dönmek istiyorum!”

Onun coşkusundan etkilenmedi. Garip bir şekilde sakin bir tavırla çaydanlığı raftan alıp bir bardak su içen Riftan, ciddi bir bakışla ona bakıp sordu.

“Neden?”

“Nasıl n-neden...?”

"Neden benimle Anatol’a dönmek istiyorsun? Orada sadece bir yıl geçirdin. Sonuçta, Dünya Kulesi'nde geçirdiğin süre daha uzundu.”

Max bir adım geri çekildi ve ona bir yabancıymış gibi baktı. Ona ne dediğini bir türlü anlayamıyordu.

‘Dün gece bana sarılıp, aklını kaçırmış gibi beni öpücüklere boğan adam nereye gitti? Bu tuhaf şeyleri söyleyen önümde adamla o aynı kişi mi?’ Kafa karışıklığı içinde başını salladı.

"Ve bunun ne önemi var? Ben... ben senin karınım. Anatol... orası benim evim. Bunu bana sen söyledin. Benim... senin tek ailen olduğumu söyledin...!”

"Evet, bunu söyledim.”

Riftan usulca içini çekti ve bardağı sessizce masaya bıraktı. Tuhaf bir şekilde, bu sakin hareketi onu korkuttu.

"Seni Anatol’a getiren sadece benim irademdi. Ve benim karım olman Croix Dükü'nün kararıydı.”

"Neden... böyle şeyler söylüyorsun? N-neden bunu şimdi gündeme getiriyorsun?”

“Bu, sana ait olmayan bir kararın sorumluluğunu almak zorunda olmadığın anlamına geliyor.”

Riftan pencereye sırtını döndü. Arkadan gelen ışık yüzüne siyah bir gölge düşürdüğü için artık onun ifadesini göremiyordu. Pencereden dışarı baktı ve sakince konuştu.

“Geriye dönüp baktığımda, kendi özgür iradenle yaptığın tek seçimin bir büyücü olmak olduğunu anladım. Ne kadar itiraz etsem de pes etmedin. Büyü gücünün tükenmesi nedeniyle birkaç kez neredeyse hayatını kaybedecek olmana rağmen, o yolda devam ettin. Bu, bir büyücü olmanın senin için önemli olduğu anlamına geliyor.”

“Bu...!”

“Sana dayatılan bir yükümlülük yüzünden yapmak istediklerinden vazgeçmek zorunda değilsin.”

Max şoktan bembeyaz oldu. ‘Yükümlülük mü? Hayatımın geri kalanında seninle birlikte olma kararlılığım, sana sadece bir görev duygusu gibi mi göründü?’

Titreyen bir sesle, zar zor birkaç kelime söylemeyi başardı.

“Sen... geri dönmemi istemiyor musun?”

“Konu ne zaman benim istediğim şeye geldi?”

Max onun sert sesi karşısında titredi. Riftan, sanki içindeki rahatsız edici duyguları bastırıyormuş gibi bir an için ağzını kapalı tuttu, sonra daha sakin bir tonda konuşmaya devam etti.

"Benim ne istediğim önemli değil. Önemli olan senin gerçekten ne istediğin.”

“Ne istediğimi... sana zaten söyledim!”

“İnsanların sözlerine inanmıyorum. Tek inandığım eylemlerdir.”

Riftan soğuk bir şekilde içini çekti ve ona uçurum kadar kara gözlerle baktı. Sesi daha da alçaldı.

“Seni Croix Kalesi’nden çıkarana kadar etrafında pislikten başka bir şey yoktu. Seni oradan zorla çıkaran ben olduğum için benim isteklerime kafayı takmış olman mümkün. Senin için en önemli olan şey hakkında… dikkatlice düşün.”

Max’in tamamen dili tutulmuştu ve dudakları titriyordu. Riftan tekrar paltosunu aldı ve sanki söylemesi gereken her şeyi bitirmiş gibi kapıya döndü.

O anda, içinde bir şey bir çarpma sesiyle kırıldı. Max paltosunun kenarını tuttu ve tüm gücüyle çekti. Şaşkın gözlerle ona bakıp yoğun bir şekilde bağırmaya başladı.

“Kalbimi benden daha iyi bildiğini mi sanıyorsun?!”

Gözleri hafifçe büyüdü, sonra kısıldı. O karşı çıkamadan önce sözlerini hızlı ateş eden bir top gibi sıralamaya başladı.

“Hayır! Sen, hiçbir şey bilmiyorsun! Büyücü oldum çünkü... senin için bir güç olmak istedim. Büyü öğrendim çünkü sana az da olsa yardımcı olmak istedim! Dünya Kulesi'ne gittim... çünkü bunun bizim için en iyi alternatif olduğunu düşündüm. Çünkü senin ve benim için en iyi yolun bu olduğunu düşündüm! Bu kararı vermenin benim için ne kadar zor olduğu hakkında bir fikrin var mı? Bunu yapmanın benim için ne kadar zor olduğu hakkında en ufak bir fikrin var mı?”

Riftan kıpırdamadan durdu ve ona baktı. Sakinliğini daha fazla koruyamadı ve kontrolünü tamamen kaybedip yumruklarını göğsüne vurdu.

“A-acı çekenin sadece sen olduğunu mu sanıyorsun? Bunun ne kadar acı verici olduğunu hayal bile edemezsin! Beni düşünüyormuş gibi yapıyorsun, ama gerçek şu ki, sadece kendini düşünüyorsun. Şimdi bunu yapıyorsun çünkü incinmek istemiyorsun!”

O anda bir santim bile yerinden kıpırdamayan Riftan sertçe onun kollarından tuttu.

Ç.N: Bu bölümde Max'e çok üzüldüm içim kan ağlıyo şuan. Biri beni sevmiş sevmemiş umurumda değil, ben hissedemedikten sonra ne önemi var... Burada Riftan hiç seven bi adam gibi davranmıyo çok yazık :/

SONRAKİ BÖLÜM