MEŞE AĞACININ ALTINDA 2. KİTAP - 122. Bölüm (UNDER THE OAK TREE)

“Neye bakıyorsun?”

Riftan arkasından yaklaştı, kolunu omzuna koydu, sanki korkuluktan düşebilir küçük bir kızmış gibi onu pencereden uzaklaştırdı ve sonra pencereyi kapatacak şekilde perdeyi ayarladı.

Garip bir dejavu hissi ile Riftan'a baktı. Karanlık oda küçük bir mağara gibiydi. Gölgeleri yanıp sönen ışıkların ardından yerde dans ediyordu ve aşk turlarından gelen ter kokusu tüm odaya yayılan şarap kokusuyla birbirine karışmıştı.

Saçlarından yayılan yumuşak ve gizemli kokusunu içine çekerken kaşlarını çattı. Geçmişte de hayvanlar gibi, böyle bir mağaraya kapanıp kendi dünyalarına dalmışlardı. Ama o zamanlar Riftan ondan bir şey saklıyordu.

Max onu doğal olarak yatağa götüren eli takip ederken dudağını ısırdı. Dikkatini bir sorundan başka yöne çekmeye çalıştığı hissi giderek güçleniyordu. Onu kolları arasında sımsıkı kucaklayıp başka şeyler düşünmesini önleyerek, incelik dolu tatlı okşamalarla felç etti.

Onu bu kadar rahatsız eden şeyin ne olduğunu bilme arzusu içini kemiriyordu. Ama bu sefer, ilk o söyleyene kadar sabırla beklemeyi planladı. Yüzüne bir gülümseme yerleştirmeye çalıştı.

“M-müziğin sesini duyuyor musun? Görünüşe göre ziyafet kutlamaları bugün de devam edecek.”

Tedbirli hale gelen siyah gözleri hafifçe kısıldı. Gitmesine izin verme konusunda fikrini değiştirmiş miydi? Ona bakan Riftan, ilgilenmiyormuş gibi yavaşça arkasına döndü.

“Her gece rahatsız edici. Gürültülü olduğu için iyi uyuyamıyorsun.”

Sonra dağınık ve kırışmış yatağın bir yanından yorganı aldı ve ustaca yaydı. Sesindeki gerginliği okuduktan sonra Max'in gözleri büyüdü.

“U-uyumadın mı?”

‘Şimdi düşünüyorum da, bunca zaman boyunca onu hiç derin derin uyurken görmemiştim.’ Ona endişeyle baktı.

“N-ne zamandan beri? Sakın o zamandan beri…”

“Neredeyse hiç uyumam, bu yüzden endişelenmene gerek yok.”

Riftan biraz rahatsız olmuş gibi sözlerini yarıda kesti ve yatmaya gidiyormuş gibi başını salladı. Max dudaklarını büzdü. Mümkün olduğunca itaatkar olmayı amaçlıyordu, ancak bu otoriter tavrına sakince katlanmak kolay değildi.

“B-bütün gün yataktaydık. Artık yatmak istemiyorum.”

“Bacakların titriyor. İnatçı olma ve uzan.” dedi ona onaylamayan gözlerle bakarak.

Max'in yanakları kızardı. ‘Ve yeni doğmuş bir tay gibi görünmesinden kim sorumluydu…?’

Ona şu anki vaziyetini kasten göstermek için uzun adımlarla yürüdü. Birkaç saat öncesine kadar aşırı yüklenilmiş olan uyluk ve baldır kasları hafifçe kasıldı, ama bir hasta gibi muamele görecek kadar değildi.

“B-böyle olma... v-ve hadi bir bakalım.”

Battaniyeyi elinden aldı ve atıyormuş gibi düzenledi, sonra kolunu sertçe tuttu. Riftan'ın vücudu ateş tarafından dokunulmuş gibi titredi. Bir tayfunmuş gibi onun tarafından o odaya sürüklendikten sonra, her zamanki gibi ondan etkileniyordu.

Max pencerenin önünde durmuş, ani hareketiyle biraz şaşırmış görünen Riftan’a yaramaz gözlerle bakıyordu. Sonra perdeleri çekti ve pencereleri ardına kadar açtı. Dalların hışırtısı ve ud ile mandolinin yumuşak melodisi soğuk rüzgarla birlikte odayı doldurdu.

“…Ne yapmak istiyorsun?” Riftan kaşlarını çattı ve ona garip bir şekilde baktı.

Onun ne düşündüğünü anlamaya çalışırken, hep yüzüne temkinli bir ifade yerleştiriyordu. Max, göğsünün köşesindeki telaşı gizleyerek sakince konuştu.

“B-bu şarkı… Bu benim en sevdiğim şarkı. Adını bilmiyorum… Bir gün bu müzikle dans etmek istedim.”

“Ne?”

Max yavaşça elini tuttu, gözlerini kırpıştırdı. Melodiye doğru bir adım geri attı, sonra yana doğru başka bir adım daha attı ve akabinde durmadan ona yaklaşarak tekrar ileri gitti.

Ona bakan Riftan, onu yönlendirirken sendeledi ve kıpırdandı. Bu bir dans değildi, onu çekiştirirken sadece beceriksizce hareket ediyordu. Max ona tatmin olmamış gözlerle baktı.

“S-sana söylemeye çalıştığım, bu tür bir dansı yalnızca bir kez yaptığım, Riftan sen yönlendirmelisin.”

Aniden, Riftan'ın gözlerinde tehlikeli bir ışık parladı. Kollarıyla belinin etrafını sarıp yüzünü yüzüne yaklaştırdı. Sonra dişlerini keskin bir şekilde biledi ve sözlerini tehditkar bir tonda salıverdi.

“İlk dansın o piçle miydi?”

Aniden omuzlarını düzelten Max, hemen beceriksizce gülümsedi. Ön kollarının gücünü belinin etrafında açıkça hissedebiliyordu. Yüzünde o kadar kasvetli bir ifade vardı ki, tam o anda birini öldürmesi garip olmazdı.

“Bana diyorsun ki... ilk dansın... başka bir adamla ve burnumun dibindeydi.”

Max, kasvetli yorum karşısında köşeye sıkıştırılmış bir adam gibi gergin bir şekilde gözlerini devirdi. Zar zor sönen közlerin yeniden yanmak üzere olduğunu sezdiği için sırtından aşağı soğuk bir ter boşandı. Umutsuzlukla başını salladı ve aniden ağzını açtı.

“Ri-riftan da önümde b-başka kadınlarla dans etti.”

Riftan'ın gözleri kısıldı.

“Uydurma. Asla yapmadım.”

“Evet-evet yaptın! G-geçmişte…!”

Krizden kaçmak için ortaya çıkardığı geçmişin tarihçesi sadece öfkesini arttırdı. Max ona küçümsemeyle baktı, eski anıları aradı.

“Sör Hans’ın… kız kardeşiyle birlikteydi.”

“Sör Hans mı?”

Riftan ona şaşkın şaşkın baktı. Gerçekten hatırlayıp hatırlamadığını veya sadece onu başından atmaya mı çalıştığını bilmenin hiçbir yolu yoktu. Max gözlerini kıstı.

“Hatırlamıyor musun? Sör Hans... b-babamın sadık vassallarından b-biridir. C-croix Kalesi'nde düzenlenen ziyafette… Ri-riftan’ın o adamın küçük kız kardeşiyle dans ettiğini gördüm. Siyah saçları örülü ve toplanmıştı… Çarpıcı kırmızı bir elbise giyiyordu… Ç-çok güzel bir kadındı…”

Riftan'ın gözleri sanki aklına bir şey gelmiş gibi açıldı. Max takip eden tatsız anılar karşısında dudağını ısırdı, sonra sözlerine dikenli bir tonda devam etti.

“Ri-Riftan... o kadınla dans ediyordu... ve sonra birlikte salondan çıktılar.”

“Ah…”

Ağzından inleme mi yoksa iç çekme mi olduğunu anlayamadığı bir ses çıktı. Başını kaldırdı ve öfkeli gözlerle ona baktı. Beklediğinin aksine, yüzünde düşünceli bir ifadeyle onu izliyordu. Bunun yerine, şaşkın ya da biraz utanmış bir ifade olmasını bekliyordu. Riftan biraz boğuk bir sesle sordu.

“O gün bana mı bakıyordun?”

Max'in yüzü kızardı.

“O-orada bulunan herkes Riftan'a bakıyordu.”

İçini okumaya çalışıyormuş gibi gözlerinin içine baktı. Bir yandan duygularını saklamaya çalışırken bir yandan da Max’ın içine bakamamak berbattı. Max gülümseyerek ekledi.

“Re-remdragon Şövalyeleri'nin Croix Kalesi'ne geldiği gün... hi-hizmetçiler Riftan hakkında konuşmaya d-devam ettiler. Ve sadece hi-hizmetçiler değil… aynı zamanda o gün şatoyu ziyaret eden le-leydiler de… yani… b-benim de seni izliyor olmam çok doğaldı.”

“Bunu gayet iyi hatırlıyorum. Uzun zaman önceydi…”

Sanki o anılara dalmış gibi ses tonu dikkat çekecek bir şekilde değişti, bu sadece sinirlerini bozmasına neden oldu. Dudaklarını ısırdı. Aslında, o gün olanları bu kadar canlı bir şekilde hatırlamasına biraz şaşırmıştı. Ama düşününce o kadar da garip değildi.

Riftan, devasa şövalyelerden oluşan kalabalığın arasından sıyrılıyordu ve her zaman konuşmanın merkezindeydi. Kökenleri hakkında aşağılayıcı sözler söyleyen kadınlar bile Riftan'ı uzaktan gözetlerken kızarıyordu, hatta ona hizmet etmek için savaşan iki hizmetçi bile görmüştü.

Hoş olmayan anılar kafasında birer birer dönerken, yüz kasları gerildi. Göğsünü ayırdı.

“N-nasıl unuttun? N-nişanlın bile olmayan bir k-kadınla gizlice kaçtın... ve s-sonra ziyafet salonuna öyle yüzsüzce döndün ki…”

Riftan'ın yüzünde hafif bir hayal kırıklığı belirdi. Max gözlerini kıstı ve dik dik ona baktı.

“…Zampara.”

“Bana saldıran o kadındı!” Riftan haksızlıkmış gibi bağırdı. “Ben mağdurum.”

Max, onun kocaman omuzlarına ve çelikten kollarına bakarak hafifçe gülümsedi.

“B-bitti. Seninle dans etmek… hiç eğlenceli değil Riftan.”

Sonra kollarından kaçmaya çalışırken, Riftan iki eliyle onu belinden yakalayıp kaldırdı. Max keskin bir çığlık attı. Kalçalarını bir koluyla tuttu, küçük elini kaldırdı ve onunkiyle iç içe geçirdi.

Keskin gözleriyle ona baktı ve sanki sözlerini çiğniyormuş gibi konuştu.

“O zaman eğlenceli hale getirmeliyim.”

Aniden vücudu döndü ve Max onun boynuna asılmak zorunda kaldı. Riftan müziğin hafif sesiyle kendi etrafında döndü. Hareketleri beklediği danstan farklı olarak zarif ve güzel olmaktan uzaktı.

Max şaşkın bir ifadeyle ona baktı. Ama dudaklarında hafif ve yaramaz bir gülümseme görünce öfkesi bir anda yatıştı. Dans adımları onun ayaklarına basabilirdi. Odanın manzarası gözlerinin önünde titreşiyordu. Max güldü. ‘Gün batımının hafif ışığının göz kamaştırdığı pencerenin yanında iki küçük çocuk gibi onunla dans etmek, herhangi bir erkek veya kadınla olmaktan çok daha romantik ve samimi hissettiriyor.’

“Sadece... saçmalık.”

Kadın onun boynuna doğru gülerken hareket etmeyi bıraktı. İnce elbisesinin içinden göğsünün şiddetle çarptığını hissedebiliyordu. Riftan onu indirdi ve karışık saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı.

Omzunun üzerinden gökyüzünün mora dönmeye başladığını görebiliyordu. O ince ve narin ışıkla çevrili olan Riftan'ın görünüşü artık o kadar da tuhaf değildi. Orada bazen onunla şakalaşan ve sanki komikmiş gibi gülen güzel bir adam vardı.

Kalbi neşelendi. Kendisinden sakladığı sırları ve odanın dışında pusuya yatmış pek çok sorunu zihninden uzaklaştırdı. ‘Bu kişiyi üç yıldır çok özledim.’

Kollarını beline doladı ve yanaklarını geniş göğsüne bastırdı. Hareketleri artık beceriksiz dans adımlarından çok uzaktı. Riftan ona sıkıca sarıldı ve yanağını başının üstüne bastırdı.

“Beni buraya bağlı tutmak için ne yapmaya çalışıyorsun?"

Hafif bir hırıltı ile karışık bir inilti alnını gıdıkladı. Max bu sözler üzerine memnun bir şekilde gülümsedi. Kalbini yumuşatma gücüne sahip olmasını seviyordu.

Ç.N: Çaresizce dikkatini çekmeye çalışırken aslında Maxi'nin sürekli onu izlediği gerçeğini öğrenince yaşadığı mutluluk... Duygusal bir top yumağıyım şu anda :) Riftan Maxi'yi çocukluklarından beri sevdiğini ne zaman anlatacak ya

SONRAKİ BÖLÜM