How to Get My Husband on My Side - 49.Bölüm (Türkçe Novel)

Şimdilik tüm şüphelerimi bir kenara bırakıp, kaçış kargaşası nedeniyle ertelediğim Cesare'ın gönderdiği mektubuna yanıt vermeye ve Başpiskoposla görüşmek için tapınağa gitmeye karar verdim. 

Cesare’ın mektubu her zamanki gibi kuru ve isabetliydi. Romangna sınırındaki kargaşa ve Limini yürüyüşü başarıyla sonuçlanmış ve ailem iyi durumdaymış ve sık sık beni düşünüyorlarmış.

Her zamanki gibi, cevap yazmak oldukça zor bir işti.

Kısaca yazsam bile bir mektuba ikinci kez bakmayacak bir adamdı.

Kaçma olayımla ilgili her şeyi duyduğundan emindim. Burada iyi durumda olmamı istemeyeceği için bundan hoşlanacağını düşündüm.

Her neyse, o kısmı hızlıca atladım ve konuşacak çok şeyimiz olduğu için onu görmek istediğim de dahil olmak üzere onu her türlü öven ve samimiyetsiz sözler söyledim.

Bu sadece benim kaderimdi.  Umarım o gelmez. (Cesare’den bahsediyor.)

 (BP) "Güvenli bir şekilde geri döndüğünüze sevindim."

Tapınağa geldiğimde Başpiskopos beni 'duygusal' bir ifadeyle karşıladı.

Daha iyi bir yer bilmeseydim oraya taşınırdım.

(BP) "Herkesin sizin için ne kadar endişelendiğinden habersizdiniz. Tek yapabildiğimiz dua etmekti. Bu yüzden  kaybolduğunuz süre boyunca bütün gece oruç tuttuk ve dua ettik. Neyse ki Tanrı alçakgönüllü hizmetkarlarının içten feryatlarını duydu.”

(R)"İlginiz için teşekkür ederim.  Sizin sayenizde sağ salim döndüm.”

Açlık grevinin ne olduğunu herkesten daha iyi bilen bendim. Ama bunu düşünmemeye karar verdim.  Burada farklı olabilirdi.

Hafif güneş ışığı vitray tavana nüfuz etti.

Güzel hava nedeniyle karanlık bir labirente benzeyen tapınağın içi de rahatlatıcıydı.

(BP)"Nasıl tepki vereceğinizi bilmiyorum ama Leydi Rudbeckia sizin hakkınızda başkentte dolaşan bazı varsayımlar duydum. Bu yüzden zor zamanlar geçirmiş olmanızdan dolayı çok utanç hissediyorum.”

Başpiskopos da ihmalimin nedeninin bu olduğunu düşünüyor gibiydi. Eh, başkalarının gözünde öyle görünüyor gibiydi. Yanlış anlama için teşekkürler.

(R)"Böyle hissetmenize gerek yok. Artık umursamıyorum.  Her şeyden önce, Leydi Furiana güvende olduğu için mutluyum."

(BP)  “Siz Sistine'nin meleğisiniz.  Onunla kıyaslanamazsınız."  Meşale ışığının altında ki mor gözleri parlayan Başpiskopos çok saygılı görünüyordu.

Bu adamın Freya'yı zehirleme girişimiyle gerçekten hiçbir ilgisi yok muydu?

Sevilen yeğeni olmasına rağmen, onları umursuyormuş ve sadık aile üyeleri olarak görüyormuş gibi davranan birçok insan vardı. Eğer Başpiskopos hırslı sıradan bir rahip olsaydı iyi olurdu. Ama bunu bilmemin hiçbir yolu yoktu.  Bu tapınağın sadece Başpiskoposu değil, aynı zamanda sayısız rahip ve keşişkerin içlerinde Cesare'nin gizli casus ağı vardı.

Bana yaklaşmadıkları sürece…

Bu aynı zamanda Cesare'nin beni yakından izlediğinin kanıtıydı.

Yine de komikti.  Bana o kadar takıntılı olmasına rağmen güvenmiyordu. Biraz güvene izin vermeyecek kadar takıntılıydı.

Orijinal kitaptaki Rudbeckia gibi tapınağa girip çıkmaya başlarsam bu kocam ve diğerleri arasında yanlış anlaşılmalara neden olurdu.  Cesare gelince bir şeyler bulmam gerekecekti.

(BP)“Şeytanın hizmetkarının bu durumda yeniden ortaya çıkmasından endişeleniyorum.”

Şeytan'ın hizmetkarı.  Ejderha yavrusundan bahsediyordu.

(R) "Ah... herkes gergin gibi görünüyordu."

(BP)“ Ona inanlar gerçek zihniyetini kaybettiler. Bu Kuzey için bir ceza.  Umarım festival yakın zamanda gerçekleşir.  Kardinal Valentino geldiğinde kendimizi çok daha güvende hissedeceğiz."

Evet! Papa'nın en büyük oğlu Cesare gelirse bu duruma sadece tapınak sevinecekti. Ve ben de kesinlikle ölecektim.

(R)"Ben de onu görmek için sabırsızlanıyorum."

(BP) "Eminim sizin için çok endişelenmiştir.  Sevgili kız kardeşinin neler yaşadığından haberi olsaydı sizi görmek isterdi.”

(R)"Tam olarak zor değildi."

(BP) "Bu söylediğiniz çok cömertçe.  Ama bu kadar hafife alınacak biri değilsiniz. Lordun, Kardinal tarafından azarlanması yerinde olurdu.”

Cesare'nin yapabilecekleri konusunda endişeli görünmüyordu. Ondan bir şeyler yapmasını umuyordu.

Azarlama!!?? Haha, Cesare'nin Izek'i azarlaması mümkün müydü?! Aksine, ikisinin kavga etmesinden endişeleniyordum.  Aralarında kalabileceğim tek kişi onlardı.

(R) "Bu arada beni davet etme sebebiniz..."

(BP) "Ah, önemli bir şey değildi.  Durumdan dolayı endişelenmiş ve kafanız karışmış olabileceğinden sizi biraz rahatlatmak istedim.  Kimin yaptığını bilmesem de emin olduğum tek şey, Tanrı'nın gazabından kurtulamayacak.”

Gerçekten öyle ummuştum.  Aynı şeyi Lorenzo için de dilerdim.

Beni bir daha gördüğünde ne yapacağını söyledi?

(R) “Başpiskoposun nezaketine sahip olduğum için memnunum.  Benimle ilgilendiğiniz için teşekkür ederim.  Kendimi ifade etmekte yeterince iyi olmasam da sanırım size güvenebilirim."

(BP)“Kutsal Baba'ya sadık bir hizmetkar olarak böyle hissetmeniz çok doğal.  Lütfen bizi ziyaret etmekten çekinmeyin.  Size yardım etmek için elimden gelen her şeyi yapacağım."

Tam zamanında, ding-dong-ding.  Öğleden sonra zilinin sesi yankılandı.

(BP) “Zaman akıp gidiyor. Öğle yemeğinde bize katılmak ister misiniz?"

(R) "Teşekkür ederim ama kocama söz vermiştim.”

Önceden verilmiş bir söz değildi, daha çok yemek kisvesi altındaki bir işkence seansı gibiydi.  Başpiskoposun tepkisi biraz tuhaftı, gülümserken, "Kocanız..."

İlk bakışta, Başpiskoposun yüzünde karışık bir ifade belirdi ve duraksayarak konuşmaya başladı.

O bakışta neydi?  Bu kadar şaşırtıcı olan neydi?

(BP) "…Anlıyorum.  Her geçen gün aranızın daha da iyi olmasına sevindim."

Söyledikleri eskisi kadar tatlı olsa da ağzım bir şekilde kurumuştu.

Bu tuhaftı. Bu olayın kocamla olan ilişkimi daha da kötüleştirmesini mi bekliyordu?  Belli belirsiz bir tahminde bulunuyor olsaydı bu kadar kasvetli bir cevap vermezdi. Ona karşı tavır almak istemiyordum...

Kahretsin, onun masum olduğunu düşünmeye çalışıyordum ama bunu yapmaya devam ederse aynı şeyi düşünemezdim. 

(Andy) "Ah, Leydi Rudbeckia!"

Başpiskopos tarafından uğurlandım. Koridordan girişe doğru yürürken kasvetli bir atmosfer içimi kapladı. Tanıdık bir stajyer belirdi ve parlak bir şekilde bağırdı.

Sırada ne vardı?

(R) "Andymion."

(Andy) "Günaydın Başpiskopos. Ne kadar güzel bir gün."

Bizi hüzünlü bir gülümsemeyle karşılayan Andymion, Sör Ivan kadar sakin görünüyordu. Don Orman’ı olayından sonra bana karşı tedbirli olacağını düşünüyordum. Ama neden herkesin bu kadar kaygısız göründüğünü anlamıyoruum.

Bilerek bir şey yaptıklarını sanıyordum.

Andymion, ben onu nasıl düzgün bir şekilde selamlayacağımı düşünürken, 

(Andy) "İyileştiğinize sevindim Leydim. Umarım sizi antrenman alanında sık ​​sık görebiliriz." dedi.

(R)“Aha…… Teşekkür ederim.  Ama seni buraya getiren şey nedir?...”

(Andy) “Ah, Lord Izek size eşlik etmemi emretti. Sanırım kendisiyle öğle yemeği yiyecektiniz?”

Anlıyorum ama Izek benim burada olduğumu nereden biliyordu? Bunu kimden duydu? Beni mi izliyordu?

Andymion'un parıldayan altın gözleri çok masum görünüyordu. Geçen gün Lorenzo ile yaptığı konuşmadaki sert ses tonunu hayal bile edemezdim.

(BP) "Lord Izek sizi çok önemsiyor olmalı."

Bu sözler Andymion'u bir süre sessizce izleyen Başpiskopos tarafından anlamlı bir gülümsemeyle birlikte söylendi.

Her ne hayal ediyorsan, bu büyük bir yanlış anlaşılma, Başpiskopos. Başka muhafızlar da vardı ama Izek onun yerine stajyerini gönderdiği için yanılgıya düştü.

Bir paladin stajyeri, acemi olsa bile acil durumlarda değerli bir asistandı.

Sıradan kursiyerlerle veya eskort şövalyeleriyle karşılaştırılamazlardı. Çoğunlukla ilişkileri oldukça rahattı. Bu yüzden yakındaki küçük görevler için paladin kursiyeri göndermek çok nadirdi.

Bana göz kulak olmaya çalıştığından emindim, soğukkanlı kocam…

« Önceki Bölüm Sonraki Bölüm »