How to Get My Husband on My Side - 71.Bölüm (Türkçe Novel)

(R) "Ne? Ne demek istiyorsunuz?"

(Frey) "Buradan ayrılıp başka biriyle evlenseniz bile şu anki kadar mutlu olacağınızı bilmek iyi hissettiriyor."

(R) “Şu anda çok mutluyum. Ayrıca buradan ayrılmak zorunda değilim!”

Kısa bir sessizlik sırasında koyu mor gözleri benim masum kalkmış gözlerime baktı.

Çok geçmeden gülümsedi ve arkasını döndü.

(Frey) "Gerçekten anlamıyor musunuz yoksa rol mü yapıyorsunuz bilmiyorum. Ama bu tavırlarınız kafamı çok karışıyor."

Kafasının karışmış olması iyiydi.

Hayır! Kafanın karışmasını istemediğimden emin olabilirsin!

(R) "Benimle ilgili bir sorununuz mu var Leydim?"

(Freya) “Iz, kralın sevgili yeğeni ve Britannia'nın en soylu kanının her ikisini de miras almış olağanüstü bir şövalye. Aksi bir durum olursa, Romagna'nın küçük prensesi olmaktansa Britannia'nın kraliçesi olma ihtimaliniz olacak. Ne demek istediğimi anladığınızdan eminim.”

Cam tavana nüfuz eden güneş ışığı platin saçlarını parlattı.

Benim durduğum yer gölgeliydi.

(Frey) "Kuzey'in geleceği, kralın eşinin kim olacağına da bağlı. Kuzey, düşmüş rahiplerin müdahalesinden muzdarip olarak eski ihtişamını sonsuza kadar kaybedecek mi, yoksa kendi çıkarlarını bastırarak yükselip burayı sıcak ve güvenli bir ülke haline mi getirecek? Bu insanlar bu topraklar hakkında ne biliyor? Siz bile buranın tuhaf canavarlarla dolu ilginç bir oyun alanı olduğunu düşünüyorsunuz, değil mi?

Kuzeyi yeniden harika bir ülke haline getir! Böyle bir şeyden mi bahsediyordu?

Bugün gerçekten heyecanlıydı.

Bu onun bir planın bir parçası değilse, yanlış ilaç almış olmalı!

Bunu bana söylemesini beklemiyordum.

Gözlerimi kocaman açarak hareketsiz kaldım.

Belki de istediği tepki buydu ama Freya'nın dudakları tekrar bana bakarken gevşedi.

(Frey) "Ne dediğimi anlamak sizin için zor olabilir. Tam olarak anlamanızı beklemiyorum... Sadece önceden açıkça size söylüyorum. Sizin gibi masum bir leydinin küskünlüğüne maruz kalmak istemem. Daha sonra sizi uyarmadığım için şikayet eder misiniz kim bilir?”

(R) "Uyarı…?"

(Frey) "İlk aşk korkutucudur. Ve siz planı olmayan hoş bir leydisiniz. Izek için müzik kutusunda dans eden güzel bir oyuncak bebek gibi. Iz gibi bir adam için bu kombinasyon muhakemesini ve mantığını karıştırabilir. Kısa bir süre için olsa bile."

Izek'in ideal tipinin aptal kadınlar olduğunu mu söylemeye çalışıyordu? Dahası, Freya bile birçok erkeğin ilk aşkıydı ve ilk aşk bu kadar korkutucu olsaydı, dünyadaki her erkek ayaz kurtları kadar saf olurdu.

Tabii ki, kocamın son zamanlardaki tavırlarının çok tutarsız olduğunun ve ilk gecemizden bu yana ciddi şekilde değiştiğinin farkındaydım. Her an değişebileceğini de biliyordum. Bilmesem garip olurdu.

Cesare'nin babası bazen benim için gökten yıldızları toplayacakmış gibi davranırdı.

Geçmiş hayatımdaki ailem...

Farkları neydi?

Biliyordum, her zaman biliyordum. Bilsem de... Kahretsin! Bu şekilde konuşması çok tatsız bir durumdu.

Açık dudaklarımı yavaşça kapattım ve yavaşça gülümsedim. Olabildiğince masum görünmeliydim.

(R) “Neden şikayet edeyim? Ama sizinle ne kadar çok sohbet edersem, kocam hakkında o kadar çok şey bildiğinize şahit oluyorum.”

(Frey) “Ah! Sizi gücendirdim mi?”

(R) "Hayır tabii ki! Bunu sadece merak ettiğim için söylüyorum. Iz, sizden hiç bahsetmedi.”

Dudakları hafifçe kasıldı, yüzündeki gülümseme dondu.

Yavaş yavaş parıldayan mor gözler sakince yatışırken aklıma bir şey geldi.

Özenle doğup büyüyen bir kadın soğukkanlılığını asla kaybetmezdi.

(Frey) “Korkarım beni bir aşık olarak görüyorsunuz. Beni yanlış anlamayın. Böyle çocukça duygusal oyunlar ilgimi çekmiyor. Aynı şey İz için de geçerli. Küçüklüğümüzden beri pek çok ortak şey paylaştık. Bunlardan biri de kuzeye olan sevgimiz. Şu anda biraz eğlenceye ilgi duyuyor olsa bile, bu bizi başka şeylere takas edeceği anlamına gelmiyor."

Pekala, haklısın! Bana bir yabancı olarak yalnızlık duygusunu tattırmak istiyorsan bu senin için ekstra iş yükü olacaktı!

Zaten bu bedenden bıktım usandım.

Bir anda birbirimize baktık. Birden garip hissettim.

Objektif olmak gerekirse, Freya önceki hayatımda Teen dergisine model olarak gösterilebilecek ünlü bir kız öğrenciye benziyordu.

Saygın ve iyi bir ailesi, iyi arkadaşları, mükemmel görünüşü ve muhteşem yetenekleriyle benden çok farklıydı. Tamamen farklı bir dünyaya ait olduğu için kıskanmaya bile cesaret edemediğiniz türden bir insandı.

Baskıyı, yalnızlığı, ayrımcılığı, şiddeti vs. hayal bile edemeyen ve başına böyle bir şey gelmesine asla izin vermeyecek biriydi.

Benimle kıyaslanacak hiçbir yönü olmasa da ve ben farklı biri olsam da, böyle bir insanın bir şekilde benimle yolları kesiştiğinde bana bakarken gerçek yüzünü gösterdiğinde… Bunun benim için bir onur olduğunu söylemeli miydim?

(Frey) “Çocukluğundan beri birlikte oldukları kişilere karşı herkes düşkün değil midir? Eminim bunu biliyorsunuzdur.”

Sonuca bakarsak, Freya'nın durup dururken yaptığı tüm bu uyarıların amacı, kraliçenin Britannia'daki konumunun ne kadar önemli olduğunu göstermekti.

Kral ve kraliçe birlikte kuzeyi yeniden harika bir ülke haline getirecekti. Bunun beni mahvetmekle ne ilgisi olduğunu bilmiyordum.

Benden nefret etmesinin nedenlerinden birinin düşmüş papalık ailesinin bir üyesi olmam olduğunu biliyordum. Çoğu insan için de aynı şey geçerliydi.

Bu kadar çocukça davranmamalıydı.

Bu kadar asil olmak zorunda değildi.

Eğer beni yalnız bırakmış olsaydı, istediği zaman onun yolundan çekilirdim.

(R) “Söylediğiniz her şeyi anlıyorum...”

(Frey) "Tabii anlamak zor."

(R) "Evet ama bence mantıklı değil."

(Frey) "Ne demek mantıklı değil?"

(R) “İlk başta, Iz ile olmasam bile, herhangi bir yerde herhangi biriyle mutlu olmamın size iyi hissettireceğini söylediniz. Ama neden aniden uyarmak ya da sevmek gibi korkutucu şeyler söylüyorsunuz? Tam olarak ne için endişelendiğinizi bilmiyorum.”

Ayrıca bunu söylemek zorunda da değildim.

Belki de Dük'le sabah görüşmemiş olsaydım, bu kadar açık sözlü olmayabilirdim.

Hayatımda hiç tanımadığım veya anlamadığım birinin asil maskesini çıkarmak benim için cazip değildi.

Boğuluyormuş gibi hissettim.

Neden böyle hissettiğimi anlayabilmemin bir yolu yoktu. Bu yüzden kendimi daha da bastırılmış hissettim. Bunu göstermek yerine genişçe gülümsedim. Ama Freya gülmedi.

Gülümsemesi tamamen soldu. Aynı anda bakışları da soğuktu.

Elbette sesi hala rahat ve yumuşaktı.

(Frey) "Size söylüyorum... ya çok zeki ve cesursanız?"

Bu yüzden bana aptal ve cüretkar olduğumu söyledi. Bugün kesinlikle yanlış ilaç almıştı.

(R) "Neden siz böyle…"

(Frey) "Ah anlıyorum. Bu doğru. Bugünlerde vakit geçirdiğiniz kişi sadece Iz değildi. Ellen, bana sizin onunla da yakınlaştığınızı söyledi. Biraz şaşırtıcı… Ellen, iradeleri ve düşünceleri olmayan güzel aptallardan nefret etme konusunda benimle aynı fikre sahip. Ama leydim, aşırı özgüven insanı çok hızlı ilerletir ve bıçak gibi geri döner. Bu fırsatı size önceden haber vermek için kullanmalıyım.”

Bana bilgece verdiği yaşam önerilerini dinliyormuş gibi yapacaktım ama hırslı leydimiz şaşırtıcı bir şekilde daha fazlasını söylemedi.

Bunun yerine aniden hareketlendi.

Foshhh…

Sarı saçlar, baştan çıkarıcı makyaj, mavi dantelli elbise, çaydan mahvoldu.

Çay fincanı çimenlerin üzerine düştü ve yuvarlandı.

Hiç kendi üzerine çay döken bir kadın gördünüz mü?!

Kesinlikle ben daha önce görmemiştim!

Ama daha önce mayoneze bulanmış yaramaz küçük bir çocuk görmüştüm.

Freya bu şekilde dümdüz ayağa kalktı, zarif bir şekilde labirentten çıktı ve beni kaybolmuş halde bıraktı.

Aynı zamanda mekandan ayrılanların sesler gelmeye başladı.

(Ivan) “Tokanı düşürecek kadar mı dikkatsizsin? Onu sana annemiz verdi...”

(Leah) "Çok gürültü var! Leydim sizi duyacak.”

(Ivan) "Ne? Başka neler düşürdünüz… Leydi Furiana?”

(Ivan) “Frey? Tanrım, burada neler oluyor?”

Elimdeki saç tokası diken diken oldu.

Sör Ivan ve Leah geri dönmüşlerdi.

Tanrım, benden gerçekten nefret ediyorsun, değil mi? Benim de bir utanma duygum var!

(Ivan) "Leydi Furiana, ne oldu?"

(Ivan) "Nasıl bu hale geldiniz?"

(Frey) “Önemli bir şey değil, sadece...”

Kim çocukça davranıyordu? Kahretsin, bu kesinlikle intikam almanın çocukça bir yoluydu.

Kendi mezarımı kendim kazdım. Sadece susacak ve dinleyecektim…

Pişmanlığın acı gözyaşlarını yuttum. Saç tokasını tuttum ve çalıların arasından çıktım.

Bu olur olmaz, doğal olarak tüm gözler bana çevrildi.

Sör Ivan, Ellenia, diğer çay partisi konukları ve sefil bir Freya.

Freya sanki benden kaçıyormuş gibi yüzünü bir mendille kapatarak arkasını döndü. Sonra içini çekerek, “Sanırım leydim beni biraz yanlış anladı. Önemli bir şey değildi, bu yüzden lütfen sakin olun...”

"Ne?"

"Ne? Bunu size leydim mi yaptı...?”

"Aman Tanrım..."

"Mümkün değil…"

O kocaman açılmış gözlerle birleşince aklıma ne tür ifadeler geldiğini söylemek istemedim.

Aniden, Aziz Agnes'in doğum gününde meydana gelen zehirlenmeyi düşündüm.

Arı sürüsü gibi kulaklarımda bir vızıltı çınladı.

Birden kusacak gibi oldum.

Freya'nın titreyen omuzlarına bakan Ellenia tekrar bana baktı.

Büyük kırmızı gözleri bugün çok korkutucu görünüyordu.

(Ellen) "Ruby, burada neler oluyor?"

Bu mu? Hahaha, çayı kendi üzerine dökenin Freya olduğunu söylesem herkes nasıl tepki verirdi?

Hizmetçiler yanımızda değildi. Bizi doğru dürüst görebilecekleri bir yer değildi. Ayrıca hizmetliler tüm sahneyi görse bile...

***

(Ç.N. Pislik Freya gerçek yüzünü açık açık göstermeye başladı!)

« Önceki Bölüm Sonraki Bölüm »